သူငယ္ခ်င္း (တက္ဂ္ပုိ႔စ္)

ပါးလံုးေရးဖို႔ စဥ္းစားထားတာက တပုဒ္ အဲ့တပုဒ္က တကယ္ေရးလိုက္ေတာ့ အစဥ္မေျပဘူး။ ကုိယ္ေရးတာကုိ ကုိယ္ေတာင္မွ စိတ္မ၀င္စားေလရင္ သူမ်ားစိတ္၀င္စားဖို႔ဆိုတာကေတာ့ ေ၀လာေ၀းေပါ့ဗ်ာ။ အခုေတာ့ တစ္ခ်က္ခုတ္ သံုးခ်က္ျပတ္တဲ့ ဒီပုိ႔စ္ေလးကုိပဲ တင္လုိက္ေတာ့မယ္ ဗ်ာ။

တစ္ခ်က္ခုတ္ သံုးခ်က္ျပတ္ဆိုတာက ပါးလံုးကုိ ကုိလတ္ကတဂ္ထားတယ္။ သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ ပုိ႔စ္ ေလးေလ။ ၾကာေပါ့။ အားေတာင္နာတယ္။ မျမင္ရတဲ့ မ်က္ႏွာလည္းပူတယ္ဆိုပါေတာ။ ေနာက္အေၾကြးတင္ေနတဲ့ သူတေယာက္ရွိေသးတယ္။


သူ႔နာမည္ကေတာ့ ခ်စ္စုမတဲ့။ အသက္က ခုႏွစ္ႏွစ္။ ပါးလံုးရဲ့ သူငယ္ခ်င္း အသစ္ပါ။ သိတာက ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္ကတည္းကပါ။ ဘာလို႔အသစ္လို႔ေျပာလည္းဆိုေတာ့ ပါးလံုးတို႔ႏွစ္ေယာက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရသြားတာ တလမျပည့္ေသးလို႔ပါ။

ပါးလံုးကေလးတိုင္းကုိ စည္းရံုးေရးဆင္းႏိုင္တယ္။ သူတို႔နဲ႔ နာရီ၀က္ေလာက္ စကားေျပာရရင္ကုိ ပါးလံုးကုိခ်စ္လာေအာင္ ပါးလံုးစည္းရံုးႏိုင္တယ္။ ေလ့လည္းေလ့လာထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ လိုမွစည္းရံုးမရတာက ခ်စ္စုမ။

သူနဲ႔ဘယ္သူနဲ႔မွ မတည့္ဘူး။ သူကဘယ္သူ႔ကုိမွ သည္းမခံဘူး။ အရမ္းလည္းစြာတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူအရမ္းသည္းခံတဲ့ သူတေယာက္ရွိတယ္။ သူ႔နာမည္က ဟိန္းထက္တဲ့။ ခ်စ္စုထက္တစ္ႏွစ္ ငယ္တယ္။



ပါးလံုးနဲ႔ ဟိန္းထက္လည္း တည့္တယ္။ ပါးလံုးတို႔ သံုးေယာက္ ေသနတ္ပစ္တိုင္း ကစားၾကတယ္။ အိမ္ေဆာက္တိုင္းကစားၾကတယ္။ ေဘာလံုးကန္ၾကတယ္။ စက္ဘီးၿပိဳင္နင္းၾကတယ္။ ကာတြန္း ကား အတူတူၾကည့္ၾကတယ္။ အားတဲ့အ ခ်ိန္ေပါ့။

ဟိန္းထက္က ေဒါသႀကီးတယ္။ တခုခုဆို ခ်စ္စုမကုိ တြယ္ထည့္လိုက္တာပဲ။ ခ်စ္စုမကလည္း သူမ်ားလုပ္ရင္သာ ျပန္ခ်တာ ဟိန္းထက္ကုိဆို လံုး၀ျပန္မလုပ္ဘူး။ “ေမေမ ေမာင္ေမာင္ေလး မီးကုိ ရိုက္တယ္” ဆိုၿပီး ေအာ္ငို တာေလ။

အဲ့အခ်ိန္ဆို ဟိန္းထက္အေမက ဟိန္းထက္ကုိ အခန္းထဲမွာ ပိတ္ထားတယ္။ ဘယ္သူနဲ႔မွစကား မေျပာရ ငါးမိနစ္ေနဆိုၿပီးေတာ့ တခါတေလ ေရခ်ဳိးခန္းထဲမွာ ထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဟိန္းထက္က စိတ္ႀကီးတယ္။


ခ်စ္စုမအေမကလည္း ဘာမွမေျပာဘူး။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တခါတခါ နပန္းလံုးရင္ ခ်စ္စုမဆံပင္ေတြ အေထြးလိုက္ကုိ ပါပါလာတာ။ ဒါေပမယ့္ ခ်စ္စုမက ဟိန္းထက္ကုိ အရမ္းခ်စ္ေတာ့ ဘာမွကုိ ျပန္မလုပ္တာ။

အဲ့လိုနဲ႔ ခဏခဏဆိုေတာ့ ဟိန္းထက္အေမက သူ႔သားကုိ အခန္းပိတ္ထားၿပီး အျပစ္ေပးလည္း သူကစိတ္ဆိုးရင္ ျပန္ လုပ္တယ္ဆိုေတာ့ ေနာက္ဆံုး ခ်စ္စုမကုိ သင္တယ္။ ေနာက္တခါ ေမာင္ေမာင္ေလးလုပ္လို႔ ျပန္မလုပ္ရင္ ခ်စ္စုမကုိ အန္တီရိုက္မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ေလ။ ဟိန္းထက္အေမက ငါ့သား ပဲဆိုၿပီး မရွိ ဘူး။ အၿမဲတမ္း မွ်မွ်တတ ဆံုးျဖတ္ေပးေလ့ရွိတယ္။

အဲ့ေနာက္ပုိင္း နပန္းလံုးရင္ ႏွစ္ေယာက္သား တျပန္တလွန္ျပန္တြယ္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ ခဏဆိုျပန္တည့္ၾကတယ္။ ရန္ျဖစ္ရင္လည္း နင္ေတြငါေတြ မရွိဘူး ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းပဲ။ ဟိန္းထက္က စိတ္တိုလာရင္ ပါးစပ္ကမေျပာဘူး တြယ္ထည့္လိုက္တာ။ လက္သံကလည္း ေျပာင္သလား မေမးနဲ႔။


ထမင္းအတူတူစားရင္လည္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကုိ ထမင္းခြံေကၽြးရင္ မစားခ်င္ၾကဘူးဗ်။ အဲ့ေတာ့ ပါးလံုးတို႔သံုးေယာက္ ထမင္းကုိ စားပြဲေပၚမွာ မစားပဲနဲ႔ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ပန္းကန္ထဲမွာ ထမင္းဟင္းေတြ ပံုၿပီးေတာ့ လက္နဲ႔ စားၾကတယ္။ အဲ့အခ်ိန္ဆို အဲ့ႏွစ္ေယာက္ စည္းလံုးေရး ေကာင္းသလားမေမးနဲ႔။

“ေမာင္ေမာင္ေလး မမ မကုန္ေတာ့ဘူး”ဆိုၿပီး တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္ရင္ “မမ သားသားထဲကုိ ထည့္လိုက္ မပူနဲ႔ သားသားလုပ္လုိက္မယ္” ဆိုၿပီး ထမင္းေတြကုိ ကုတ္၀ါး ၿပီးေတာ့ ေရေသာက္သလိုနဲ႔ ၀ါးထားတဲ့ ထမင္းေတြကုိ သြားသြားေထြးတယ္ေလ။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ရန္လည္းျဖစ္သလို ခ်စ္လည္းခ်စ္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ ခ်စ္စုမက ပါးလံုးတို႔နဲ႔တၿမိဳ႕တည္း။ ဟိန္းထက္ကေတာ့ ဟိုမွပဲ က်န္ခဲ့တယ္ေလ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး သူတို႔ မိဘ ေတြေနတဲ့ ေနရာမွာ ေနရမယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔မခြဲခ်င္လည္း ခြဲၾကရတယ္ေလ။

တေန႔ ပါးလံုးတို႔ ေတာင္ေပၚကုိ တက္ၾကတယ္။ အဲ့ေန႔က်ေတာ့ ဟိုးေတာင္ေပၚမွာ ေရအိုင္ရွိတယ္။ အဲ့ေရျပင္ အက်ယ္ႀကီးက စိမ္းၿပီးေတာ့ အရမ္းေအးခ်မ္းတယ္။ ေတာင္ပတ္လည္ၾကားထဲမွာ။ အဲ့ေန႔က ပါးလံုးတို႔ အကင္ေတြဘာေတြ ကင္စားၾကတယ္။

ဒါေပမယ့္ ပါးလံုးက ေရကိုျမင္ေတာ့ အိမ္ကုိလြမ္းတယ္။ ေလေလးကလည္း တိုက္ေနတယ္။ သူမ်ား ေတြအကင္ကင္စားေနတဲ့ အခ်ိန္ ပါးလံုးကေတာ့ တခုခုကုိ လြမ္းေနတယ္။ အဲ့အခ်ိန္ ေက်ာက္တံုး နားမွာ ပါးလံုးထိုင္ေနတုန္း ခ်စ္စုမက လာၿပီးေတာ့ မမတဲ့ အကင္မစားဘူးလားတဲ့။

အဲ့ေတာ့ ေအးလို႔ ခ်စ္စုယူခဲ့ေပးရင္ စားမယ္လို႔ေျပာလုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ခ်စ္စုအေၾကာင္းကုိလည္း ဘေလာ့မွာေရးေပးမယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ သူက သူ႔အေၾကာင္းကုိ ဘေလာ့မွာ တင္မယ္ဆိုရင္ အရမ္းသေဘာက်တာ။ သူစကားအရမ္းတတ္တဲ့ အေၾကာင္း “ဘာလည္းဟဲ့ရိုးရာ” ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ ေလးနဲ႔ ပါးလံုးေရးဖူးတယ္။ ဖတ္ခ်င္ရင္ ဒီမွာ ပါ။

အဲ့ေတာ့ စာေရးေပးမယ္ဆိုေတာ့ သူက သေဘာေကာင္းတယ္ေလ။ ပါးလံုးကုိ အသားေတြ ကင္လာၿပီး လာေကၽြးတယ္။ ပါးလံုးနားမွာ သူလာထိုင္ေနရင္းနဲ႔ သူနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္တယ္။ ပါးလံုးက သူ႔ကုိ ေျပာတယ္။ ခ်စ္စုလို႔ မမတို႔ ေတြကလို႔ ဒီမွာ သူငယ္ခ်င္းရႏိုင္တယ္။ မွန္တယ္လို႔ ဒါေပမယ့္ ညီမေလးလည္း ဗမာသူငယ္ခ်င္း မရွိဘူး မမလည္း ဗမာသူငယ္ခ်င္း မရွိဘူး။

မမတို႔ ဗမာလို ေျပာလို႔ရၿပီး လြမ္းတာခ်င္းတူတာက ခ်စ္စုနဲ႔မမပဲလို႔ ဘယ္ေလာက္ခင္ခင္ ရင္ခုန္သံခ်င္းထပ္တူက်မွ ခံစားလို႔ရတာလို႔။ အဲ့ေတာ့ တို႔ႏွစ္ေယာက္ ရန္မျဖစ္ ေတာ့ဘူးေနာ္လို႔။ တို႔ႏွစ္ေယာက္ ထာဝရသူငယ္ခ်င္း လုပ္ရေအာင္ဆိုေတာ့ သူၿငိမ္သြားတယ္။

ၿပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ အႏွစ္သာရက ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ဆိုတာ သူ႔ကုိ ပါးလံုးေအးေအးေဆးေဆး ရွင္းျပၿပီးစည္းရံုးတယ္။ အဲ့လိုေျပာၿပီးမွ သူက သူငယ္ခ်င္းလုပ္မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ကတိေပးတယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား တည့္သြားၾကတယ္။

သူကေမးေသးတယ္။ မမလြမ္းေနတာလားတဲ့။ အဲ့ေတာ့ ပါးလံုးက ေအးလို႔ ဒီေနရာက လြမ္းခ်င္စရာႀကီးလို႔ ေျပာေတာ့ သူက သမီးလည္း ေမာင္ေမာင္ေလးကုိ အရမ္းလြမ္းတာပဲတဲ့။ ေမာင္ေမာင္ေလးနဲ႔သာ ဆိုရင္ ဒီေနရာမွာ ေဆာ့ရမွာ ေပ်ာ္စရာႀကီးတဲ့။

သူ႔မ်က္ႏွာက သိသိသာသာႀကီးကုိ ေျပာင္းသြားတယ္။ အဲ့ေတာ့မွ ပါးလံုးနားလည္လိုက္တယ္။ သူ႔မွာလည္း ငယ္ေပမယ့္ ရင္တြင္းခံစားခ်က္နဲ႔ပါလားေပါ့။ ပါးလံုးလည္းခံစားဖူးပါတယ္။ သူ႔လိုမ်ဳိး။ ဒါေပမယ့္ ဒီ ခုႏွစ္ႏွစ္အရြယ္ကလည္း ခံစားတတ္လိမ့္မယ္လို႔ မစဥ္းစားခဲ့မိဘူး။

အဲ့ဒါနဲ႔ သူကဘယ္ေလာက္ သတိယေၾကာင္း ေျပာတယ္။ ပါးလံုးကလည္း သူ႔ကုိလူႀကီးတေယာက္ လိုသေဘာထားၿပီး ေျပာျပတယ္။ ပါးလံုးတို႔ အဲ့ေန႔ကစကား ေတာ္ေတာ္ေျပာျဖစ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကစားၾကတယ္။ အေျပးၿပိဳင္ၾကတယ္။ သီခ်င္းေတြ ေအာ္ဆိုၾကတယ္။

ၿပီးေတာ့ သူ႔အေဖကုိ မေက်နပ္တဲ့အေၾကာင္းေတြပါ သူကရင္ဖြင့္တယ္ေလ။ မေက်နပ္တာက ေတာ့ တျခားမဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔အေဖနဲ႔ သူကြန္ပ်ဴတာ လုကုိင္ရတဲ့ ကိစၥပါ။ သူ႔အေဖက အသားမိုးခ်ဳပ္နဲ႔ ပြားလြန္းလို႔ သူမသံုးရဘူးတဲ့။ အသားမိုးခ်ဳပ္ဆိုတာကေတာ့ ပါးလံုးေပးထားတဲ့ နာမည္ပါ။

အသားမိုးခ်ဳပ္ရယ္ အေဖရယ္ ခ်စ္စုအေဖရယ္က သူငယ္ခ်င္းေတြေလ။ အဲ့ေတာ့ အသားမိုးခ်ဳပ္နဲ႔ သူ႔အေဖ ပြားမယ့္အခ်ိန္ကုိ မမကပြားေပးပါတဲ့ ဒါမွသာ သူ႔အေဖ မပြားရတဲ့အတြက္ ကြန္ပ်ဴတာ အားမွာတဲ့ေလ။

အဲ့ေတာ့ပါးလံုးလည္း ဒါဆို အိမ္မွာလာသံုးလို႔ေျပာလိုက္တယ္။ အဲ့ေန႔ညေန သူအိမ္ကုိလိုက္လာ တယ္။ သူ႔ကုိမုန္႔ေတြလည္း ေကၽြး။ ကြန္ပ်ဴတာလည္းသံုးခိုင္းတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူကပါးလံုး ဟင္းခ်က္ေတာ့ သူကလာလုပ္ကူတယ္ေလ။ ေနပါေစဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းပဲဟာတဲ့။ သူကေျပာ လုိက္ေသးတယ္။

အဲ့ဒါဟင္းခ်က္ေတာ့ ခ်စ္စုဘာဟင္းစားမလည္းဆိုေတာ့ ႀကိဳက္တာခ်က္တဲ့။ အဲ့ဒါပါးလံုးက ပန္းထုတ္ေၾကာ္ေတာ့ မမရယ္တဲ့ ဘာလို႔မ်ား ေမာင္ေမာင္ေလး အရမ္းႀကိဳက္တဲ့ ဟင္းေတြ ကုိပဲခ်က္ေနတာလည္းတဲ့။ ဟိန္းထက္က အသီးအရြက္ အရမ္းႀကိဳက္တယ္။

အဲ့ေတာ့မွ ပါးလံုးကလည္း ဟယ္ခ်စ္စု ေတာ္ေတာ္ကုိ လြမ္းေနလားဟင္ဆိုေတာ့ အင္းတဲ့။ ဒါနဲ႔ ညေရာက္ေတာ့ သူ႔အိမ္ကုိဖုန္းဆက္ၿပီး လာေခၚခိုင္းတယ္ေလ။ သူ႔အေဖလာေခၚေတာ့ သူျပန္သြား တယ္။

ေနာက္ေတာ့ ့သူ႔အေမကုိ ဘာေျပာလည္းဆိုေတာ့ ေမေမတဲ့ သမီးမေသခင္ေတာ့ ေမာင္ေမာင္ေလး နဲ႔ေတြ႔ပါရေစေနာ္တဲ့။ ပါးလံုးေတာ္ေတာ္ကုိ သနားသြားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ဟိုတေန႔က ေတြ႔ေတာ့ ခ်စ္စု ဟိန္းထက္ကုိ မလြမ္းေတာ့ဘူးလားဆိုေတာ့ ၿပံဳးေနတဲ့မ်က္ႏွာက ခ်က္ခ်င္းတည္သြားတယ္။

ၿပီးေတာ့ ေျပာလိုက္ေသးတယ္။ ဘယ္သူလည္းတဲ့ မသိေတာ့ဘူးတဲ့။ သူ႔ခံစားခ်က္ေတြကုိ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္လုိက္ပံုရတယ္။ ပါးလံုးလည္း ဆက္မေမးေတာ့ပါဘူး။ အခုေတာ့ ညေနဆို သူနဲ႔ ပန္းၿခံမွာ စက္ဘီးေလွ်ာက္စီးတယ္။

ေက်ာင္းဖြင့္တဲ့ေန႔ေတြဆို သူ႔ေက်ာင္းဆင္းရင္ ပါးလံုးတို႔ေက်ာင္းကုိ ေရာက္လာတတ္တယ္။ အဲ့အခ်ိန္ ပါးလံုးအားတဲ့အခ်ိန္ဆို သူနဲ႔စကားေျပာျဖစ္တယ္။ တခုခုဆို သူကသူငယ္ခ်င္းကလည္း သူငယ္ခ်င္းကလည္းနဲ႔ တခါတေလလည္း မုန္႔သြားစားၾကတယ္။

အခုေတာ့ ပါးလံုးစည္းရံုးမရတဲ့ ကေလးမရွိေတာ့ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ ပါးလံုးနဲ႔သူလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ကုိ ခင္ေနၾကပါၿပီ။ တကယ္လို႔သာ အရင္လို ပါးလံုးရယ္ ခ်စ္စုရယ္ ဟိန္းထက္ရယ္ ျပန္ေဆာ့ခြင့္ သာရမယ္ဆိုရင္ ပါးလံုးတို႔ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္လံုး အတိုင္းမသိကုိ ေပ်ာ္မိၾကမွာပါ။ အခုေတာ့ အဲ့ေန႔ကုိ ပါးလံုးတို႔ ေစာင့္ေနရံုေပါ့။

ရႆတခုခုေတာ့ ရမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။
အားလံုးအားလံုးအေပၚ ဘုရားသခင္ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ညီမေလး ပါးလံုး