ရင္ႏွင့္ရင္း၍ (တက္ဂ္ပုိ႔စ္)

အင္း ပါးလံုးတေယာက္ ေႏြေက်ာင္းသံုးပတ္ပိတ္လို႔ ေအးေအးေဆးေဆးေလး ႏွပ္မယ္ဆိုၿပီး အေဖ ခရီးထြက္လို႔ ေခၚတာေတာင္ လိုက္မသြားျဖစ္ဘူး။ ဘေလာ့မွာလည္း စာေရးဖို႔လံုးမဝမေရးခ်င္။ အိမ္လည္း ေကာင္းေကာင္းမလည္ျဖစ္ အဲ့လိုျဖစ္ေနတာကုိ ကုိသားႀကီး တေယာက္ အၾကားအျမင္ ရပံုရတယ္။ သူ႔ဆီသြားၿပီး ၂ ရတယ္ကြ အလုပ္ေကာင္းတာ တက္ဂ္ထားပါေလရဲ့။

အမွန္ကေတာ့ ေနာက္အပတ္မွေရးမလို႔ အခုေတာ့ အေဖက ပံုေတြပုိ႔ေပးၿပီး မလိုက္လိုက္ေအာင္ စည္းရံုးတယ္ေလ။ ပါးလံုး ခရီးထြက္မယ္ဆိုေတာ့ ဒီအေၾကြးႀကီးက တင္ေနေတာ့မယ္ ျပန္လာရင္ လည္း ေက်ာင္းက ဖြင့္ၿပီ အဲ့ေတာ့ အေၾကြးဆပ္ခဲ့ေတာ့ နားေအးတာေပါ့ဗ်ာ။ အဟဲ။

ပါးလံုး ဘေလာ့စလုပ္တုန္းက co.cc အဲ့ လုပ္တာ။ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က လုပ္ေပးတာနဲ႔ ပါးလံုးစာေရးျဖစ္တယ္။ အဲ့လိုစလုပ္တဲ့အခ်ိန္ကဆိုရင္ မန္႔ဖို႔မေျပာနဲ႔ စီေဘာက္စ္မွာလည္း ဘယ္သူ မွမလာဘူး။ သူမ်ားအိမ္ကုိ လည္ရမွန္းလည္း မသိဘူး။


အဲ့ေတာ့ ပါးလံုးက ဒီဘေလာ့ႀကီးကုိ အထီးက်န္ဆန္ဆန္မထားႏိုင္ေလေတာ့ ဦးေလးေတြ၊ သူငယ္ ခ်င္းေတြကုိ ေၾကာ္ျငာဝင္ရတာေပါ့။ အတင္းလာခိုင္း ၿပီးရင္ စီေဘာက္စ္မွာလည္း ေရးခဲ့ေနာ္ ေျပာ ရတာ ပါးစပ္လည္း နားရြက္တပ္ခ်ိတ္ခါနီးပဲ။

ဟိုဦးေလး တေယာက္ဆို ဘာေရးသြားတယ္မွတ္လည္း “ ပါးလံုးေရ အတင္းလာခိုင္းလို႔ လာသြား တယ္ ျပန္ၿပီေနာ္” တဲ့ လူကဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။ ကုိယ့္အသိထဲကပဲ လာၾကတယ္။ အမတေယာက္ဆို အေမရိကားမွာ ကေလးတေယာက္နဲ႔အလုပ္မ်ားပါတယ္ဆို အတင္းကုိ လာခိုင္း တာ။ သူ႔ခဗ်ာလည္း ကေလးသိပ္ၿပီးတာနဲ႔ အေျပးလာရွာတယ္။

တျခားဘေလာ့အေနနဲ႔ အရင္ဆံုးပါးလံုးဆီလာတာက မမေကာင္းကင္ သူကစီေဘာက္စ္မွာေအာ္ သြားရင္ ပါးလံုးဘယ္လိုေပ်ာ္မွန္းကုိမသိဘူး။ ၿပီးေတာ့ မာတီဘိုးဘိုးႀကီး ပါးလံုးေရးသမွ် ဒိုင္ခံအား ေပးတယ္။ ေက်းဇူးလည္းအရမ္းတင္တယ္။

အဲ့လိုနဲ႔ အသိေတြလည္းမ်ားလာ မမေကာင္းကင္ကေနဆင့္ ေလွ်ာက္လည္ရင္းနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ မ်ားလာတယ္။ အဲ့ဒါ ပထမဘေလာ့ျဖစ္တဲ့ co.cc မွာ ေနာ္ေဝေရာက္စက ပါးလံုးကုိ ဒုကၡလွလွေပး ခဲ့တဲ့ ေရာ့ကာဖိနပ္ႀကီးအေၾကာင္း ေရး တဲ့ပုိ႔စ္မွာ စၿပီးေတာ့ ကြန္းမန္႔က ရွိလာတယ္။ ဖတ္ခ်င္ရင္ ဒီမွာ ပါ။

အဲ့လိုနဲ႔ တေန႔တေန႔ ေက်ာင္းသြားရင္းလည္း ဘာေရးရမလည္း ဘာေရးရမလည္းပဲ။ ျပန္လာရင္ အရင္ဆံုးဖြင့္တာက ဘေလာ့ပဲ။ ေနာက္ေတာ့ တေန႔ အဲ့ဒီ co.cc ႀကီးက လာေနာက္ပါေလေရာ။ ဖြင့္လို႔မရေတာ့ဘူး။

ပါးလံုးက ငယ္ငယ္ကတည္းက သံေယာဇဥ္ အရမ္းႀကီးတယ္။ ၿပီးေတာ့ အစြဲအလမ္းႀကီးတယ္။ အသစ္ေပးမယ္ဆိုရင္ေတာင္ အေဟာင္းေလာက္ တန္ဖိုးမထားခ်င္ဘူး။ အဲ့လိုဆိုေတာ့ ဒီဘေလာ့ ဖြင့္မရမွေတာ့ ပါးလံုးဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ အိမ္ေတြမွာလုိက္ေအာ္တာေပါ့။ သူတို႔ဖြင့္တဲ့အခ်ိန္ က်ေတာ့ ရတယ္ဗ်။

သူကပါးလံုးလိုပဲ ေဂါက္ပံုရတယ္။ တခါတေလရလိုက္ မရလိုက္နဲ႔ေလ။ ဖြင့္မရတဲ့ ညကဆို ပါးလံုးတေယာက္ ေျခမကုိင္မိလက္မကုိင္မိ ဖြင့္ေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကလည္း လိုင္းေပၚမွာ မေတြ႔ ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္းကုိမသိဘူး။

တညလံုးလည္း အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။ ေက်ာင္းပ်က္မွာ ေၾကာက္တဲ့ပါးလံုး ဘေလာ့ဖြင့္မရမွပဲ မနက္က်ေတာ့ ဖ်ားၿပီး ေက်ာင္းမသြားႏိုင္ေတာ့ဘူး။အဲ့ဒါေနာက္ဆံုး ကုိဗညားက ညီမေလးရယ္ ဘေလာ့စေပါ့ ပဲ လုပ္လုိက္ ပါတဲ့။ သူလုပ္ေပးမယ္ဆိုတာနဲ႔ ဟုတ္လို႔သာေျပာတာ လူက အဲ့ဒီ www.chitpalone.co.cc ကုိလံုးဝ မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ဘူး။

လုပ္ေပးရင္လည္း လုပ္မယ္ေတာ့ေျပာလိုက္တယ္။ သူ႔ခဗ်ာလည္းေလ ဆိုင္မွာ သံုးၿပီးျမန္မာျပည္ ကြန္ကေကာင္းတာမဟုတ္ပဲနဲ႔ အလုပ္မ်ားတဲ ့ၾကားကလုပ္ေပးရွာတာ။ တမ္းပလိတ္ကုိေတာ့ ပါးလံုးကုိ ေရြးခိုင္းတယ္။ လိုခ်င္တဲ့အေရာင္ ပံုစံ ပါးလံုးကုိေမးၿပီးလုပ္တယ္။ ပါးလံုးကလည္း ဇီဇာ ေၾကာင္တယ္ေျပာလို႔ရတယ္။ စိတ္ႀကိဳက္ျဖစ္ဖို႔ကုိ တပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူရတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ကုိဆည္းဆာကလည္း ညီမေလးတဲ့ အကုိ႔ဘေလာ့ကုို ဝင္ေလ့လာၾကည့္ေပါ့တဲ့ သူကလည္း လိုသမွ်ကုိ ေျပာျပေပးတယ္။ ေနာက္ ကုိရီႏိုႀကီးကေတာ့ ရိမိုး လုပ္တာကုိ သူက ဝင္ေဒါင္းေပးၿပီးေတာ့ လုပ္လို႔ရေအာင္ လုပ္ေပးတယ္။ သင္ေပးတယ္။

အဲ့လိုနဲ႔ ဂီးေညွာင့္ ဂီးေညွာင့္နဲ႔ ဒီဘေလာ့ အသစ္ေလးျဖစ္လာတာ။ co.cc က ပုိ႔စ္တခ်ဳိ႕ကုိ ျပန္တင္လိုက္တယ္။ အဲ့မွာက်န္ခဲ့တဲ့ ကြန္းမန္႔ေတြကုိေတာင္ ကူးလို႔ရရင္ ကူးလိုက္ခ်င္ရဲ့ ေတာ္ေတာ္ကုိ သေမွ်ာ္တာဗ်ာ။ ေနာက္ေတာ့ ကုိမေနာဆီမွာ သြားဖတ္လိုက္လုပ္လိုက္ ျပဳျပင္လိုက္ မြမ္းမံလုိက္နဲ႔ နည္းနည္းၾကည့္ေပ်ာ္ရႈ႕ေပ်ာ္ရွိလာတယ္။ ဒီဘေလာ့ေလး အစဥ္ေျပကာစက်မွ ဟို co.cc ႀကီးက က်က္သေရရွိစြာ ၂၄နာရီ ဖြင့္လို႔ျပန္ရသြား တယ္။

ပါးလံုးဒီဘေလာ့ ရၿပီးကတည္းက ဟိုဘေလာ့ေလးဆီကုိ မသြားေတာ့ဘူး ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆို ေတာ့ ပါးလံုးအဲ့ဒါကုိ အရင္ဆံုး လုပ္ထားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲ့ဘေလာ့ကုိ ဖြင့္လုိက္တာနဲ႔ ရင္ ထဲမွာ တႏုပ္ႏုပ္ခံစားရတယ္။ လြမ္းသလို သေမွ်ာသလို သူ႔ဆီသြားရင္ ေျခာက္ကပ္ေနသလို ခံစားရတယ္။

အဲ့ဒီခံစားခ်က္ႀကီး မခံစားခ်င္တာနဲ႔ လွည့္ကုိမၾကည့္ေတာ့ဘူး။ အခုေတာ့ ဒီဘေလာ့ေလးကုိ ပါးလံုး သံေယာဇဥ္ရွိေနပါၿပီ။ တန္းပလိတ္အသစ္ေလးေတြ လွတယ္ ေျပာင္းမလားေျပာရင္ေတာင္ ပါးလံုး ဒီပထမဆံုးစိတ္ႀကိဳက္ေရြးခဲ့တဲ့ တမ္းပလိတ္ကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာင္းျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ဘယ္ေလာက္အသစ္ေပၚေပၚ ပါးလံုးဒီအိမ္ေလးကုိ အခုဆို အရမ္းကုိသံေယာဇဥ္ရွိေနပါၿပီ။ သူ႔ေၾကာင့္ ပါးလံုးေပ်ာ္ရႊင္ရသလို သူ႔ေၾကာင့္ ပါးလံုးပီတိေတြလည္းရပါတယ္။ သူ႔ေၾကာင့္ ပါးလံုး တညလံုးမအိပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေန႔ေတြရွိသလို သူ႔ေၾကာင္း ပါးလံုး သူငယ္ခ်င္းေတြ အကုိေတြအမေတြ လည္း အမ်ားႀကီး ရခဲ့ပါတယ္။

သူ႔ေၾကာင့္ပါးလံုး စာေတြအမ်ားႀကီးေရးျဖစ္သလို သူ႔ေၾကာင့္ပါးလံုး စာေတြအမ်ားႀကီး ဖတ္ျဖစ္ပါ တယ္။ အမွန္ဆို ဒီႏိုင္ငံမွာ အထူးသျဖင့္ ပါးလံုးတို႔ၿမိဳ႕မွာ ဗမာလို ေျပာရမယ့္သူငယ္ခ်င္း ခ်စ္စုမ ကလြဲရင္ ဘယ္သူမွမရွိပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ သူ႔အိမ္နဲ႔ကလည္း ေဝးတယ္။ သူ႔ကုိဖုန္းဆက္ရင္လည္း သူက ဂိမ္းေဆာ့ေနေတာ့ မမေနာက္မွေျပာမယ္ေနာ္ဆိုတာက လာေသးတယ္ေလ။ အဲ့ေတာ့ ဒီအိမ္ေလးကသာ ပါးလံုးသူငယ္ခ်င္း ရင္ဖြင့္ရာ ၾကည္ႏူးရာျဖစ္လာေတာ့တယ္။

ကြန္းမန္႔ေလးေတြမ်ားဖတ္ရရင္ အားဘယ္လိုရွိမွန္းကုိမသိဘူး။ ဘာေရးရမလည္း ဘာေရးရမလည္း နဲ႔ကုိေနတာပဲ။ လာလည္ အားေပးၾကတဲ့ ညီအကုိေမာင္ႏွမအရင္းသဖြယ္ ခင္ရေသာ အကုိအမ မ်ားကုိ ေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္။ မ်ားမ်ားလည္း မန္႔ေပးေနာ္။ ဒီအိမ္ေလးကဆိုရင္ ပါးလံုးရဲ့ ရင္ဘတ္ထဲမွာ ေနရာအႀကီးႀကီးယူထားတယ္ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။

ဒီေလာက္ဆို ကုိသားႀကီးလည္း ေက်နပ္ေရာေပါ့ေနာ္။ ၿပီးေတာ့ ပါးလံုးဒီႏွစ္ပတ္ အိမ္လည္ျဖစ္မယ္ မထင္ပါဘူး။ ခရီးထြက္မွာမလို႔ပါ။ အခ်ိန္ရသေလာက္ေတာ့ ရေအာင္ႀကိဳးစားလည္ပါ့မယ္။ ဦးေလး အိမ္ကုိေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာတလံုး အပုိင္စားေပးထားရမယ္ေနာ္လို႔ေတာ့ ႀကိဳညွိထား ပါတယ္။

အခုလို မေကာင္းမကန္းေလးကုိ သည္းခံဖတ္ေပးၾကေသာ အကုိအမမ်ားကုိ အထူးအထူးပင္ေက်းဖူးတင္ရွိပါတယ္ရွင္။ တက္ဂ္တာတျခား ေရးထားတာကတျခားျဖစ္ေနတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ ကုိသားႀကီး ခြင့္လႊတ္ေနာ္ ေသြ႔ပူခ်ီ အဟီး။ ေသာ့မရွိလို႔ ဘယ္သူ႔ကုိမွ ျပန္မတက္ဂ္ေတာ့ဘူးေနာ္။

အားလံုး အားလံုးအေပၚ ဘုရားသခင္ ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ။
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ညီမေလး ပါးလံုး