Feeds RSS

Sunday, October 18, 2009

နည္းနည္းေလးေတာ့ လြဲေနတယ္

အင္း စာမေရးတာၾကာေတာ့ ဘယ္ကေန စေရးရမွန္းေတာင္ မသိခ်င္ေတာ့ဘူး။ ပါးလံုးေနာ္ေဝ ေရာက္စ အေတြ႔အႀကံဳ လမ္းခရီး အေတြ႔အႀကံဳ၊ အခုထိႀကံဳလို႔ မၿပီးေသးတာေလးေတြ ေရးဦးမွပဲ ဆိုၿပီးေတာ့ စဥ္းစားမိတယ္။

ပါးလံုးတို႔ထြက္လာရတာ အားလံုးေပါင္း မိသားစု သံုးစုဗ်။ ပါးလံုးတို႔ သားအဖရယ္။ ေနာက္ပါးလံုး တို႔နဲ႔တၿမိဳ႕တည္း ေနတဲ့ ေရႊေရႊတို႔ မိသားစုရယ္။ ေနာက္ ပါးလံုးဦးေလးရဲ့ သူငယ္ခ်င္း မိသားစုရယ္ သံုးစုထြက္လာတာဗ်။ တၿမိဳ႕တည္းသားေတြ ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။

အဲ့ဒီဦးေလး သူငယ္ခ်င္းမိသားစုက ကေလးက အားလံုးေလးေယာက္ဗ်ာ ေယာက်္ားေလး ၂ေယာက္ မိန္းခေလးႏွစ္ေယာက္။ အဲ့ေတာ့ ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္ကေန ဟာသေလးေတြ၊ အလြဲေလးေတြ တန္းစီေနတာေပါ့ဗ်ာ။ အခုမွသာ ျပန္ေတြးရယ္ႏိုင္တာပါ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ မရယ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။

ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္မွာ ပါးလံုးတို႔ ရွစ္နာရီေလာက္ ေစာင့္ရတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ထြက္လာခါနီးတုန္းက ပါးလံုးကုိ ေနာ္ေဝေရာက္တာ တစ္ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ဦးေလးမိန္းမက ဘာေတြသယ္ခဲ့ရမယ္။ လမ္းမွာ ေရေသာက္ဖို႔ကအစ အကုန္မွာတာ။ ေလယာဥ္မွာ ငါးကီလိုအိတ္ ကီလိုႏွစ္ဆယ္အိတ္ ဘယ္အိတ္ကုိ ဘာေတြထည့္ ဆိုတာကအစ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာတယ္ဗ်ာ။

အဲ့ဒါ ငါးကီလိုအိတ္က သြားတိုက္ေဆးေတြ ဘာေတြထည့္မရဘူးမဟုတ္လား။ အဲ့ဒါကုိ ပါးလံုးတို႔ စာအုပ္တန္းစီတဲ့ေနရာမွာ ေရာက္ေတာ့ ေရႊ႕ေရႊ႕မိန္းမက “ဟဲ့ ပါးလံုး နာရီေတြကုိၾကည့္စမ္းပါဦး အမ်ားႀကီးသာ ခ်ိတ္ထားတာ တခုမွလည္း မမွန္ဘူးတဲ့” အဲ့ေတာ့ ပါးလံုးလည္း နံရံႀကီးကုိ ၾကည့္လုိက္တယ္။

ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္မွာ အဲ့ဒီစာအုပ္ေတြတန္းစီတဲ့ေနရာက နံရံမွာ ႏိုင္ငံေပါင္းစံုနာရီ ကပ္ထား တယ္ဗ်။ အေပၚမွာ ႏိုင္ငံနာမည္ပါ ေရးထားတယ္ေလ။ ဒါကုိသူကေျပာေတာ့ ပါးလံုးက အစက ေတာ့ ေအးဟုတ္သားေပါ့။ ေနာက္မွ “ဟာ အန္တီမာေအးကလည္းဗ်ာ အဲ့ဒါႏိုင္ငံတကာ စံေတာ္ခ်ိန္ ေတြဗ်။ ” ဆိုေတာ့မွ ရယ္လိုက္ရတာ။

အဲ့ဒါနဲ႔ အန္တီမာေအးက ဟိုဘက္မိသားစုကုိ လွမ္းၿပီးေတာ့ “ေဟ့ နင္တို႔ ဘီးေတြဘာေတြ ပါရင္ အကုန္ လံုးကုိလႊင့္ပစ္ခဲ့ သြားတိုက္ေဆးေတြပါရင္ လႊင့္ပစ္ စစ္ေနရင္အခ်ိန္ၾကာမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ လႊင့္ပစ္ ခိုင္းတယ္။” ဟိုမိသားစုကလည္း အကုန္လံုးကုိ လႊင့္ပစ္တာဗ်ာ။ ဘာမွမက်န္ဘူး။

ပါးလံုးကေတာ့ မလႊင့္ပစ္ဘူး။ ေနာက္ဆံုးစစ္ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒါေတြ လႊင့္ပစ္ဖို႔မလိုပါဘူး။ အဲ့လိုနဲ႔ ေလယာဥ္ေပၚေရာက္ေတာ့ ပါးလံုးတို႔အၾကာႀကီးစီးရတယ္။ ပါးလံုးတို႔က လန္ဒန္မွာ ေလယာဥ္ခ်ိန္း တယ္ေလ။ အဲ့ေတာ့ လန္ဒန္ေလဆိပ္မွာ ၇နာရီ ေစာင့္ရတယ္။ ေနာ္ေဝကုိတဆင့္ျပန္စီးဖို႔အတြက္။

အဲ့လိုဆိုေတာ့ လန္ဒန္ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့ အကုန္လံုးက ခရီးပန္းေနၾကၿပီဗ်ာ။ အဲ့ကေလးမ်ားတဲ့ မိသားစုက သူ႔သမီးေလးေတြရဲ့ ဆံပင္ကအရွည္ႀကီးဗ်ာ ဘီးကလည္းအကုန္လႊင့္ပစ္ခဲ့ၿပီေလ။ အဲ့ေတာ့ ပါးလံုးလည္း ဟိုေရာက္လို႔သူတို႔ ဆိုင္ေတြဘာေတြ မေတြ႔ေသးရင္ ဒုကၡျဖစ္မွာစိုးတာနဲ႔ ပါးလံုးမလႊင့္ပစ္ပဲ ခ်န္ထားတဲ့ ဘီးေလး ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။

ပါးလံုးေတာ့ တလေလာက္ ဘီးမရွိပဲျဖတ္သန္းလိုက္ရတယ္ဆိုပါေတာ့။ ဘီးေပးလိုက္ရတာက ျပႆနာမဟုတ္ဘူး။ ျပႆနာက အဲ့ဒီညီအမႏွစ္ေယာက္မွာ အႀကီးမေလးက နည္းနည္း တံုးတယ္။ အငယ္မက သြက္တယ္။ အဲ့အခ်ိန္မွာ မယ္မင္းႀကီးမေလးေတြက မပါးလံုးတဲ့ အေပါ့အပါးေလး သြားခ်င္တယ္တဲ့ေလ။

အဲ့ဒါနဲ႔ ေအးေအး ငါရွာေပးမယ္ဆိုၿပီး အတူတူသြားၾကတာ။ အဲ့ဒါအငယ္မက အႀကီးမ အထာကုိ ႀကိဳသိေနတယ္ထင္တယ္။ မီးႀကီးတဲ့ နင္မဝင္ခင္ မပါးလံုးကုိ ခလုတ္ေတြ ဘာေတြအရင္ေမးထားတဲ့ ေလ။ အဲ့ေတာ့ သူက မပါးလံုးတဲ့ သမီးကုိ ၿပီးရင္ ဘယ္လိုႏွိပ္ရမယ္ ေျပာျပေပးပါတဲ့ အဲ့ဒါနဲ႔ ပါးလံုးလည္း သူဝင္မယ့္အိမ္သာထဲကုိ ဝင္ၿပီးေတာ့ ျပတာေပါ့။

အိမ္သာေတြမ်ားသေလာက္ လူေတြလည္းမ်ားတယ္ေလ။ တျခားအိမ္သာေတြ လြတ္ေတာ့မွ ပါးလံုးဝင္မယ္လုပ္ေတာ့ တံခါးေလးပဲ ပိတ္ရ ေသးတယ္။ မပါးလံုးေရ မပါးလံုးေရဆိုၿပီး လယ္ကြင္းထဲမွာ ေအာ္သလို ေအာ္ေခၚပါေလေရာ။ လူက တံခါးေလး ျပန္ဖြင့္ၿပီးထြက္လာေတာ့ ဖလားဖလား အိမ္သာခန္းအကုန္လံုး နံေဆာ္ေနတာပါလား ေနာ္။

အဲ့မွာ အိမ္သာလာတက္တဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြလည္း တစ္ခါမွ ဒါမ်ဳိးႀကံဳဖူးပံုမေပၚဘူး။ နံေခါင္းေလးေတြ ပိတ္ၿပီး ထြက္သြားကုန္ၾကတယ္။ ဘာေတြျဖစ္လည္းဆိုေတာ့ သူက အိမ္သာတက္ၿပီး ခလုတ္မႏွိပ္တက္ေတာ့ တံခါးဖြင့္လိုက္ၿပီး ပါးလံုးကုိလိုက္ရွာတာေလ။ အဲ့ဒါပါးလံုးလည္း ႏွေခါင္းပိတ္ၿပီး သြားလုပ္ေပးရတယ္။

မီးႀကီးကုိဆူမလို႔ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူ႔ခဗ်ာ လည္း မလုပ္တတ္လို႔ စိတ္ညစ္ေနပံုရတယ္။ ေဆာင္းတြင္းႀကီး ေခၽြးေတြလည္း ရႊဲေနတာပဲ။ ဒါနဲ႔မဆူပဲ တို႔မီးႀကီးကေတာ့ ရိုက္ခ်က္ျပင္းတယ္ဟာ လို႔ ေျပာၿပီး အိမ္သာထဲကေန ႏွစ္ေယာက္သားထြက္လာခဲ့ၾကတယ္ေလ။

အဲ့အခ်ိန္ နယ္လီေအာင္ ဘယ္ေရာက္ေနလည္း ၾကည့္လုိက္ေတာ့ နယ္လီေအာင္က မရွိေတာ့ဘူး။ နယ္လီေအာင္ဆိုတာက အငယ္မေလးနာမည္ပါ။ နယ္လီေအာင္က သူ႔အမအေၾကာင္း သူသိပံုရ တယ္။ ပါးလံုးတို႔ ထိုင္တဲ့ ေနရာေရာက္ေတာ့ ေသခ်ာတာေပါ့ နယ္လီေအာင္က အရင္ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီ။

ဒါနဲ႔ မီးႀကီးအေၾကာင္း သူ႔အေမကုိေျပာေတာ့ နယ္လီေအာင္က ဒါေၾကာင့္ မပါးလံုးကုိ အရင္သင္ေပးခိုင္း ေျပာတာတဲ့ေလ။ အဲ့မီးႀကီးက ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္မွာတုန္းကလည္း အဲ့လိုပဲ တဲ့ေလ။ သမီးခံရၿပီးၿပီတဲ့။ ပါးလံုးလည္း ဘာမွမေျပာႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အဲ့တုန္းကေတာ့ မရယ္ႏိုင္ဘူး အခုေတာ့ တကယ္စဥ္းစားေလ ရယ္ခ်င္ေလ။

အဲ့လိုနဲ႔ အဲ့ဒီမွာ ေျခာက္နာရီနားတုန္း လန္ဒန္ေလဆိပ္မွာ နားရတယ္ေလ။ ဓါတ္ပံုေတြ လိုက္ရိုက္ ေလွ်ာက္ၾကည့္။ ပါးလံုးအဲ့ ေလဆိပ္မွာလည္း ဘာမွမစားထားဘူး။ ေလယာဥ္ေပၚ ေရာက္ ေတာ့လည္း ေကၽြးတာကုိ မစားဘူး။ အဲ့ေတာ့ လူက မူးေနတာ။

ဒါနဲ႔ ေနာ္ေဝေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့ ပါးလံုးတို႔ကုိ လာႀကိဳတယ္။ ဟိုကေလးေတြနဲ႔ မိသားစုကေတာ့ ေလယာဥ္ထပ္စီးစရာမလိုေတာ့ဘူး။ သူတို႔က Oslo နားကၿမိဳ႕မွာ ပဲဆိုေတာ့ ကားနဲ႔ပဲ သြားရတယ္။ ပါးလံုးတို႔က Ålesund ဆိုေတာ့ ေလယာဥ္ တဆင့္ထပ္စီးရဦးမယ္ေလ။ အဲ့ဒါနဲ႔ လာႀကိဳတဲ့ တေယာက္က လမ္းကေဝးေတာ့ အစဥ္ေျပလားတဲ့။

ပါးလံုးကေျပတယ္လို႔ ဒါေပမယ့္ ငါဗိုက္ မတရားသျဖင့္ကုိ ဆာေနတယ္လို႔ ေျပာေတာ့ ေအးငါဝယ္ ေကၽြးမယ္တဲ့။ ဒါနဲ႔ ပစၥည္းေတြ ေနာက္ေလယာဥ္အတြက္ ခ်ိန္းစရာရွိတာခ်ိန္းလည္းၿပီးေရာ သူက ဆိုင္ကုိ ေခၚသြားတယ္။ ႀကိဳက္တာယူခိုင္းတယ္။

ပါးလံုးကုိ ဦးေလးမိန္းမက ေနာ္ေဝမလာခင္က ေျပာထားတယ္။ ေနာ္ေဝက ပန္းသီးက အရည္ကုိ ရႊမ္းေနတာပဲတဲ့။ အဲ့ကတည္းက ႀကိမ္းထားတာ ေနာ္ေဝေရာက္လို႔ကေတာ့ ပါးလံုးတို႔ အရင္ဆံုးစားမွာ ပန္းသီးပဲလို႔ေလ။ ဒါနဲ႔ ဆိုင္မွာ ပါးလံုးပန္းသီးအနီရဲရဲ တလံုးကုိေရြးလိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေရတပုလင္း ယူလိုက္တယ္။ ဌက္ေပ်ာသီးတလံုးနဲ႔။

က်န္တဲ့မုန္႔ကေတာ့ ေလယာဥ္ေပၚမွာ ေကၽြးကတည္းက မစားခ်င္တာ၊ ေတာကေလးဆိုေတာ့ မ ႀကိဳက္ဘူးဗ်။ ဒါနဲ႔ ေလယာဥ္က သံုးနာရီေစာင့္ရမယ္ဆိုေတာ့ ခံုလည္းရေရာ အရည္ရႊမ္းၿပီး ခ်ဳိပါ တယ္ဆိုတဲ့ ပန္းသီးႀကီးကုိ အားရပါးရကုိက္လိုက္တာ ခ်ဥ္တူးစုတ္ပလုပ္တုတ္ေနတာပဲဗ်ာ။

သြားက ေလတိုက္ရင္ေတာင္ က်ိမ္းေနတာ မခံစားႏိုင္ဘူးဗ်ာ။ ေအာ္ပါငိုခ်င္တယ္။ အခုေတာ့ အဲ့ဒီခ်ဥ္တူးေနတဲ့ ပန္းသီးကုိ သရက္သီးငါးပိခ်က္သလို ခ်က္စားပစ္တယ္ ဘာရမလည္း။ ဟြန္႔။ ဒါနဲ႔ ဝယ္လာတဲ့ ေရပုလင္းကုိ အားရပါးရေသာက္မယ္ဆိုၿပီး ေမာ့လိုက္ေတာ့ ေဆာ္ဒါေတြ ျဖစ္ေနေလရဲ့။ စိတ္နာတယ္။

ဒီမွာ ေရပုလင္းေတြက အမ်ဳိးအစားအမ်ားႀကီး ဆိုတာ အခုေနာက္ပုိင္းမွ သိလာတာဗ်။ သံုးပုလင္းေလာက္ေတာ့ မွားဖူးတယ္ဗ်။ ေရျဖစ္ပါေစဆိုၿပီး ေမးၿပီးဝယ္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ တမ်ဳိးမဟုတ္ တမ်ဳိး ထိတာပဲ။ ေရာက္ ေရာက္ခ်င္း ဘယ္သိပါ့မလည္း။ ဒါနဲ႔ မထူးေတာ့ၿပီမို႔ ဆိုၿပီး ဌက္ေပ်ာသီးကုိ ခြာလိုက္တာ အစိမ္းႀကီးဗ် သူတို႔ကမမွည့္ပဲ စားၾကတယ္။

အဲ့လိုနဲ႔ ပါးလံုးတို႔ ေနရမယ့္ၿမိဳ႕ကုိ ေလယာဥ္တဆင့္ထပ္စီးရတယ္။ ည ဆယ့္တစ္နာရီေလာက္ ေရာက္လာတယ္ ဆိုပါေတာ့။ ပါးလံုးတို႔ေနရမယ့္ အိမ္ကုိ လိုက္ပို႔တယ္ဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ ပါးလံုးလည္း အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အိမ္ကုိလိုက္ၾကည့္ မီးဖိုထဲေရာက္ေတာ့ ဟာ ပန္းသီးေတြဆိုၿပီး အားရပါးရေျပးကိုင္လိုက္တာေပါ့။

ဘယ္ကသာ ၾကက္သြန္နီေတြျဖစ္ေနတယ္ေလ။ ပန္းသီးေလာက္ႀကီးတဲ့ ၾကက္သြန္နီေတြ ျမင္ေတာ့ ဒီတခါစိတ္မညစ္ေတာ့ပါဘူး။ ေအာ္ပဲရယ္လိုက္တယ္။ တုံးလိုက္တဲ့ ငါပါလားေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ေန႔မနက္ ဝယ္စရာရွိတာေတြဝယ္မယ္ဆိုၿပီး Coop ကို ေရာက္လာတယ္။ Coop ဆုိတာကေတာ့ ဒီကဆိုင္နာမည္။

အဲ့ဒီမွာ ေရႊေရႊတို႔မိသားစုကလည္း ပါးလံုးကုိအပါေခၚတယ္။ သူတို႔က ေနာ္ေဝစကားကလည္း မတတ္ေသး။ အဂၤလိပ္စကားလည္း မတတ္ေတာ့ တခုခုဝယ္မယ္ဆို ပါးလံုးကုိ စာဖတ္ခိုင္းတယ္ဗ်ာ အဲဒါ အန္တီမာေအးက မ်က္ႏွာသစ္ဆပ္ျပာတဲ့။ ပါးလံုးလည္း ေသခ်ာဖတ္ၿပီးေတာ့ ပါးလံုးတဘူးယူ လိုက္တယ္။ သူလည္းတဘူးေပါ့။

ေနာက္ေတာ့ ဟင္းရြက္ေတြအတန္းမွာ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေတာ့ ပါးလံုးပါးစပ္ဟသြားတယ္။ တရုတ္ ကားထဲမွာျမင္ဖူးေနက် တရုတ္ေတြ တန္ဖိုးထားတဲ့ ဂ်င္းစင္းကုိ ဒီဟင္းရြက္တန္းမွာ ပါကင္ပိတ္ၿပီး ေရာင္းေနပါလားေပါ့။

သူက လက္ႏွစ္လံုးခြဲေလာက္ရွိတယ္ဗ်။ အျမစ္ကေလးေတြလည္း တို႔လို႔တြဲေလာင္းမဟုတ္လား။ ဝါေျခာက္ေျခာက္ေလး ျဖစ္ေနတယ္ဗ်ာ။ ညစ္ညစ္ကေလးေပါ့။ ဒါနဲ႔ ပါးလံုးကုိ ဒါကဘာ ဒါကဘာဆို ၿပီးလိုက္ရွင္းျပတဲ့ ေနာ္ေဝမကုိ နင္တို႔ဒီဆိုင္မွာ ဂ်င္စင္းလည္း ေရာင္းတယ္ေနာ္ဆိုေတာ့ သူက ဘာလည္း ဂ်င္စင္းတဲ့။ ဒီဟာဘာလည္းဆိုေတာ့ မုန္လာဥအျဖဴတဲ့ေလ။

ဖလားဖလား ပါးလံုးတို႔ရြာမွာက မုန္လာဥဆိုတာက ၿခံထဲကထြက္တာ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ အႀကီးႀကီး ေတြေလ။ ဒီေရာက္ေတာ့ မုန္လာဥက ဂ်င္းစင္းေလးက်ေနတာပဲ။ လူက ရယ္ပဲရယ္ရမလား ငိုပဲငိုရ မလားမသိေတာ့ပါဘူး။

အဲ့လိုနဲ႔ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ အိမ္ကုိေရႊေရႊက ေရာက္လာပါေလေရာ။ ေနာက္ေတာ့ ဟဲ့ပါးလံုးတဲ့ နင္ဝယ္ေပးလိုက္တဲ့ မ်က္ႏွာသစ္ေဆးက အဲ့ဒါမ်က္ႏွာသစ္တာမဟုတ္ဘူးတဲ့ မုတ္ဆိတ္ရိတ္တဲ့ အဆီတဲ့ မုတ္ဆိတ္ရိတ္ခါနီး သုံးတဲ့ဟာတဲ့။ အဲ့ေတာ့ ပါးလံုးလည္း ေရခ်ဳိးခန္းကုိ ေျပးၿပီး ဘူးကုိသြား ယူတာေပါ့။

ဒါနဲ႔ပါးလံုးက ဟုတ္ေသးပါဘူးေပါ့။ ဘာလို႔လည္းလို႔ အဲ့ဒီဘူးက ၾကည့္ရင္ေတာ့ အရည္ဗ်ာ ညွစ္လိုက္ရင္ အျမႈပ္ပဲထြက္တယ္။ ဒီကမ်က္ႏွာသစ္ဆပ္ျပာတိုင္း အဲ့လိုပဲ။ ဒါနဲ႔ပါးလံုးက အျမႈပ္ပဲထြက္ လို႔လားလို႔ ေမးေတာ့ နင္စာလည္း ေသခ်ာဖတ္ၾကည့္ဦးတဲ့။

အဲ့မွာေရးထားတာက Mousse လို႔ ေရးထားတယ္ဗ်ာ။ အဲ့ဒါနဲ႔ ပါးလံုးက ဒါအသီးကေနလုပ္ထားတဲ့ မ်က္ႏွာသစ္ဆပ္ျပာပါ ေပါ့။ ေသခ်ာပါတယ္စဥ္းစားတာေလ။ ဒါနဲ႔ပါးလံုးလည္း ဒစ္ရွင္နရီ ေျပးယူၿပီးၾကည့္ေတာ့ ပါးလံုးသိတာ မွန္ပါတယ္ေပါ့။

ဒါနဲ႔ေမးလိုက္တာ ေရႊေရႊ ဘာလို႔ မုတ္ဆိတ္ ရိတ္တဲ့ ဟာလို႔ ေျပာတာလည္းေမးတာ့ အဲ့မွာ မုတ္ဆိတ္လို႔ေရးထားတာ နင္မေတြ႔ဘူးလားတဲ့။ Mousse ကုိ ဆရာသမားက Burglish နည္းနဲ႔ ဖတ္ ၿပီး ဘာသာျပန္လုိက္တာ မုတ္ဆိတ္တဲ့။

အဲ့ေတာ့မွ ပါးလံုးတေယာက္ ခြက္ထိုးခြက္လန္ ရယ္လိုက္ရတာ။ အစကေတာ့ ေၾသာ္ ငါ့ကုိအားကုိး ပါတယ္ဆို ငါကအမွားခ်ည္းပဲ ဘာသာျပန္ေပးမိလားေပါ့။ ေနာက္ေတာ့မွ ဘယ္ဟုတ္မလည္း။ အဲ့ေတာ့ ပါးလံုးက ေရႊေရႊကလည္း Toilet တခြက္ ေပးလိုက္ပါထက္ ဆိုးေနၿပီလို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

အဲ့ဒါကဒီလိုဗ် ေရႊေရႊက ထိုင္းမွာတုန္းက ဆြီဒင္အဖြဲ႔ကုိ ႏို႔ဖိုးကုိ ေခၚသြားတယ္။ သူကအဂၤလိပ္ စကားလည္းမေျပာတတ္။ ဟိုအဖြဲ႔ကလည္း ဗမာစကားမတတ္နဲ႔ လမ္းမွာ လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ စကား ေျပာသြားတယ္တဲ့။

အဲ့ဒါ ဟိုက ေအးတယ္ေျပာေတာ့ သူက “ယား ဟိုက္ ေမာင္တိန္ ေမာင္တိန္” တဲ့ေလ ဟိုကနား လည္ေပးတာပါတယ္။ ေလေပးကေတာ့ လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ တည့္ေနတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီလိုနဲ႔ နားတဲ့ေနရာေရာက္ေတာ့ အဲ့အဖြဲ႔က Toilet လို႔ေမးေတာ့ သူက ငါဒီအခ်ဳိရည္ တခါမွမၾကားဖူးပါဘူး တဲ့။ Cola တို႔ ဘာတို႔ပဲသိတယ္ေပါ့။

ဟိုကလည္း အိမ္သာေတာ္ေတာ္ တက္ခ်င္ေနပံုရတယ္တဲ့ ေမးပဲေနေတာ့ သူလည္းဘာလုပ္ရမွန္းမ သိတာနဲ႔ ဆိုင္ကုိေခၚသြားၿပီး Toilet တခြက္ေပးလို္က္ပါဗ်ာတဲ့ေလ။ ဟိုဗမာစကား မေတာက္တ ေခါက္တတ္တဲ့ ရွမ္းမကလည္း သူ႔ဆီမွာ Toilet အခ်ဳိရည္မေရာင္းပါဘူးတဲ့။

အဲ့ဒါေနာက္ဆံုးမွ ခရီးသြားအတူတူထဲက ေမးေတာ့မွ အဲ့ဒါအိမ္သာသြားခ်င္တာဆိုေတာ့ သူ႔မွာ ဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ ဟိုလူသာမကယ္ရင္ ဒီဆြီဒင္သားလည္း ေတာ္ေတာ္ဒုကၡျဖစ္မွာ ေသခ်ာတယ္ထင္တယ္။ ေၾသာ္ ဒါနဲ႔ပဲ အရစ္ေတြရွည္ကုန္ပါၿပီ။

ပါးလံုးတို႔ ဒီ Brattvåg ၿမိဳ႕မွာက အာရွဆိုင္မရွိဘူး။ Ålesund ဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕ကုိ သြားဝယ္ရတယ္။ အဲ့ၿမိဳ႕နဲ႔ ဒီၿမိဳ႕က ၄၅မိနစ္ ကားစီးရတယ္။ ပါးလံုးတို႔ဒီၿမိဳ႕မွာက မိသားစုဆရာဝန္ရွိေပမယ့္ တကယ္ ေဆးစစ္တာ ဓါတ္မွန္ရိုက္တာ ဆိုရင္ေတာ့ အဲ့ၿမိဳ႕ကုိသြားရတယ္။

ပါးလံုးက ေဆးရံုကုိ တလကုိ အနည္းဆံုး ၂ေခါက္ေတာ့ သြားရတယ္။ အဲ့လိုသြားရင္းနဲ႔ အဲ့ဒီ အာရွဆိုင္မွာ အျပန္ဆို ေစ်းဝင္ဝယ္တယ္ေလ။ အဲ့ဒါနဲ႔ ႏွမ္းဖတ္ခ်ဥ္ဘူးကုိ ျမင္ေတာ့ ေပ်ာ္လုိက္တာ။ သုတ္စားမယ္ေပါ့။

ေတာင္ငူမွာတုန္းကေတာ့ ပါးလံုးတို႔ ပဲဆီက်ိတ္တဲ့ ပဲစက္ေတြမွာ ႏွမ္းဖတ္ခ်ဥ္အျပားေတြ အလကား ယူၿပီး ေရစိမ္ၿပီးမွ သုတ္စားၾကတယ္ေလ။ အဲ့ဒီအခုဝယ္လာတဲ့ ႏွမ္းဖတ္ခ်ဥ္ဘူးကပံုမွာလည္း စက္မွာ လူက လွည့္ေနတဲ့ပံုျပထားတယ္ဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ ႏွမ္းဖတ္ခ်ဥ္အေရာင္နဲ႔ အစိမ္းဖတ္ေလးေတြ ဖိုးလိုးဖတ္လတ္ေလးလည္း ပါေသးတယ္။

ဒီေတာ့ ဝယ္လာတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေရခဲေသတၱာထဲမွာ တပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ၾကာသြား တယ္။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ပါးလံုးမသုတ္တတ္လို႔။ ဒါနဲ႔ ဦးေလးမိန္းမကုိ ႏွမ္းဖတ္ခ်ဥ္သုတ္နည္း ေလးေမးၿပီးေတာ့ ၾကက္သြန္ေတြဘာေတြလွီး အကုန္အဆင္သင့္ျဖစ္ေတာ့မွ ႏွမ္းဖတ္ခ်ဥ္ဘူးကုိ ဖြင့္ လုိက္တယ္။

ဒါနဲ႔ ၾကက္သြန္ေပၚကုိ ႏွမ္းဖတ္ခ်ဥ္ မထည့္ခင္ အရသာေလးၿမီးမယ္ဆိုၿပီး ဇြန္းေလးနဲ႔ကေလာ္ေတာ့ မာကေလာက္ေနတာပဲ။ ဒါနဲ႔ ပါးစပ္ထဲနည္းနည္းထည့္ၾကည့္ေတာ့ ဖလားဖလား။ ဌက္သိုက္မုန္႔ ေတြျဖစ္ေနေလရဲ့။ ၾကက္သြန္ၿမိတ္လို႔ထင္တဲ့ အစိမ္းဖိုးလိုးဖတ္လပ္က ကြာေစ့ေတြ ခြာထည့္ထားတာ ဗ်ာ။

ဒါနဲ႔ စိတ္မညစ္အားေတာ့ဘူး ေအာ္ရယ္ပစ္လိုက္တာ အေဖေတာင္လန္႔သြားတယ္။ ညက်ေတာ့ လိုင္းေပၚမွာ ဦးေလးမိန္းမကေမးတယ္ ငါေရာက္တာၾကာၿပီ ႏွမ္းဖတ္ခ်ဥ္တခါမွ မစားရေသးဘူးတဲ့ နင္ဘယ္က ဝယ္တာလည္းတဲ့။

အဲ့ေတာ့မွ အဲ့ဒါႏွမ္းဖတ္ခ်ဥ္မဟုတ္ဘူး။ ဌက္သိုက္မုန္႔လို႔ ျပန္ေျပာရတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဦးေလးက ခဏခဏေျပာတာ ပါးလံုးေရ နင့္အိမ္လာရင္ ေနာ္ေဝႏွမ္းဖတ္ခ်ဥ္ေတာ့ သုတ္မေကၽြးနဲ႔ေနာ္လို႔ အစခံရတာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ ေၾသာ္ ေရာက္စကပဲ လြဲ တာလားမွတ္တယ္။ ေရာက္တာ ၾကာၿပီျဖစ္ေတာ့လည္း လြဲတာပဲ။ အရင္ကလည္းလြဲ အခုလည္း လြဲ ေနာက္လည္းလြဲဦးမယ္ ထင္ပါရဲ့။

အင္းလြဲလြဲေလးလည္း ေကာင္းပါတယ္ေပါ့ေနာ္။

အခုတေလာလည္း ေက်ာင္းနဲ႔ အလုပ္နဲ႔ အားဘူးျဖစ္ေနတာနဲ႔ အိမ္ေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမလည္ျဖစ္ဘူး။ စိတ္ဆိုးနဲ႔ေနာ္ အိမ္ေတြကုိ မလည္ျဖစ္ရင္ စာေမးပြဲလည္း နီးနီး နီးလာၿပီ ေက်ာ္ေက်ာ္ ေက်ာ္သြားမွပဲ ေကာင္းေကာင္း အိမ္တကာလည္ႏိုင္ေတာ့မယ္ထင္ပ။ အဟိ။ အခုလို လာေရာက္အားေပးတာ ေက်းဇူးအထူးပင္တင္ရွိပါတယ္။

တဦးတေယာက္စီတိုင္းအေပၚတြင္ ဘုရားသခင္ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ။
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ညီမေလး ပါးလံုး




ဆက္ဖတ္ရန္...

Thursday, October 8, 2009

စတစ္ကာနဲ႔ ေရာ့ကာတိုက္ပြဲ


မနက္ျဖန္ ေက်ာင္းတက္ရမွာ ဆိုေပမယ့္ အိမ္စာလည္းနည္းလို႔ အခန္းရွင္းရင္း ေရာ့ကာ (Rocker)ေလးကုိေတြ႔လို႔ သတိယသြားတယ္။ ဒီေရာ့ကာ(Rocker)ျမင္ေတာ့ ပါးလံုးရဲ့ ေျခသလံုးေလးကို ေတာင္ျပန္ပြတ္မိတယ္။ အဲ့ဒီအျဖစ္က ျပန္ေျပာျပရမွာေတာင္ ၾကက္သီးထတယ္။ ပါးလံုးေနာ္ေ၀ကုိမလာခင္က အေမရိကားသြားမယ့္သူငယ္ခ်င္းက ေျပာတယ္။ "ငါအေမရိကားေရာက္ လို႔ကေတာ့ေရာ့ကာ( Rocker) ဖိနပ္ကုိ ၀ယ္စီးပစ္မယ္"တဲ့။

အဲ့ဒါနဲ႔ ပါးလံုးလည္း " ဟင္နင္ကလည္း တယ္လည္းအႀကံႀကီးပါလားေပါ့။ ေက်ာင္းဘယ္လိုတက္မယ္မစဥ္းစားဘူး"လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သိတဲ့အတိုင္း ပါးလံုးက ေတာကေလးဆိုေတာ့ ေရာ့ကာ( Rocker) ဖိနပ္က ဘာပံုလည္းဆိုတာလည္း မသိဘူး။ ငယ္ငယ္ကတည္းက အဆန္းအျပားေတြစိတ္မ၀င္စားလို႔လားမသိဘူး သူေျပာတဲ့ ေရာ့ကာ(Rocker) ကုိ လည္း သတိမထားမိဘူး။

သူကေျပာတယ္။ "နင္လည္းေနာ္ေ၀ေရာက္ရင္ မစီးခ်င္လို႔မရဘူးတဲ့ အဲ့ဒါနင္အျမင့္မစီးခ်င္ရင္ေတာင္ တေျပးညီစီးလို႔ရတယ္တဲ့။ အရမ္းေအးေတာ့ ေရာ့ကာ( Rocker) မစီးလို႔ မရဘူးတဲ့။သူေျပာတဲ့ေရာ့ကာ( Rocker) ဖိနပ္ဆို တာက ေျခသလံုးထိရွည္တဲ့ ဖိနပ္ကုိေျပာတာ။

ဒါနဲ႔ စိတ္မ၀င္စားဘူးဆိုေပမယ့္ ပါးလံုးရဲ့ မသိစိတ္ထဲမွာ အဲ့ေရာ့ကာ (Rocker)ဆိုတာႀကီးက ႀကီးစိုးေနတယ္ထင္တယ္။ လူျမင္ရင္ ဖိနပ္လုိက္ၾကည့္ရတာ အေမာ သူေျပာတာလည္းဟုတ္တယ္။ ဒီေရာက္ေတာ့ လူတိုင္းေရာ့ကာ( Rocker) ဖိနပ္ေတြ စီးၾကတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ပါးလံုးလည္း အေဖ့ကုိ အဲ့ေရာ့ကာအေၾကာင္းပဲ ေျပာေနမိတယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္း စီးခ်င္သလိုလိုေပါ့။


ႏွင္းေတြလည္း က်လာေရာ ပါးလံုးတို႔ စီးေနတဲ့ ဖိနပ္ေတြက မရေတာ့ဘူး ႏွင္းကေတာ္ေတာ္ထူတာဗ် အဲ့ဒါနဲ႔ အေဖနဲ႔ ပါးလံုးဖိနပ္ဆိုင္ကုိသြားၾကတယ္။ ဖိနပ္ရွာတာေပါ့ အဲ့ဒါနဲ႔ အနီေရာင္ ႀကိဳက္တဲ့ပါးလံုး ဖိနပ္အနီေရာင္ေလး ၀ယ္လာတယ္။ ေနာက္ေန႔ေတာ့ ေက်ာင္းကုိစီးသြားမယ္ေပါ့။ အိမ္ထဲမွာလည္း စီးၿပီးလမ္းေလွ်ာက္ၾကည့္၇တာ အေမာ။ အထဲမွာလည္း ဂြမ္းေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ ေႏြးတယ္ အိမ္ထဲမွာစီးတုန္းက ေတာ္ေတာ္လည္းသက္ေတာင့္သက္သာရွိတယ္။

အဲ့ဒီေန႔မနက္က ႏွင္းကအရမ္းအရမ္းကုိ က်တာဗ်ာ။ ေလေတြလည္းတိုက္။ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္။ ဘတ္စ္ခ်ိန္လည္းမသိေတာ့ ေျခလွ်င္ေပါ့။ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔မလြယ္တာ သိေပမယ့္ ပါးလံုးကေတာ့ ေနပူပူ မိုးရြာရြာ မုန္တိုင္းလာလာ အဲ့ေန႔မွာေတာ့ သြားမွာပဲ။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ေရာ့ကာ (Rocker) ဖိနပ္ အသစ္ကေလးကုိ အရမ္းစီးခ်င္လို႔ေလ။

အဲ့ဒါနဲ႔ အဲ့မနက္က ေက်ာင္းသြားတယ္။ ေစာေစာကုိသြားတာ ေရာ့ကာ(Rocker) ဖိနပ္ကုိ ျမန္ျမန္စီးခ်င္လြန္းလို႔။ အဲ့ဒါနဲ႔ အိမ္ကထြက္တုန္းကေတာ့ ေျမႀကီးနဲ႔ ေျခေထာင္ေတာင္ ထိရဲ့လားမသိဘူး။ ေျမာက္ႂကြ ေျမာက္ႂကြနဲ႔။ ေနာက္ေတာ့ လမ္းထိပ္ထိက အစဥ္ေျပတယ္။

လမ္းေရာက္ေတာ့ ေျခသလံုးက နည္းနည္းစစ္ကနဲ စစ္ကနဲ နာလာသလိုပဲ အဲ့ဒါနဲ႔ ဘာျဖစ္လည္းေပါ့ ဖိနပ္ေပါက္ရေအာင္ကလည္း ေျခေထာက္မွာမနာပဲ ေျခသလံုးမွာစပ္ ကနဲ စပ္ကနဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ပါးလံုးလည္း အစပိုင္းေတာ့ သတိမထားမိဘူး။

ဒီမွာကအ၇မ္းေအးေတာ့ ေဘာင္းဘီကို အတြင္းကအသားကပ္တစ္ထပ္၀တ္ရတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲ့ေန႔မွ ၀တ္တဲ့ အသားကပ္က ေျခအိတ္ပါ တစ္ဆက္တည္း အရင္ေန႔ေတြကေတာ့ ေျခ အိတ္သတ္သတ္ အတြင္းကတစ္ထပ္က ေျခသလံုးထိပဲ။ အဲ့ေတာ့ စတစ္ကာက အသားမွာ ကပ္ေနတာ။ ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားေတာ့မွ အသားကပ္နဲ႔ ေရာ့ကာေတြ႔ေနၾကတာကုိး။

အသား ကပ္လည္း အသားကပ္ဆိုတဲ့အတိုင္း ကပ္ေနတာ သူကလည္း စ၀တ္ကတည္းကအတိုင္း ေနရာကုိ ဟိုေရႊ႕ဒီေရႊ႕ေရႊ႕ခ်င္ပံုမေပၚဘူး။ အဲ့ေတာ့ သူကလည္းမေရႊ႕ မေရႊ႕ဆိုနည္းနည္းမွကုိမေရႊ႕တာ ပါးလံုးလိုပဲ ဂ်စ္ကပ္ကပ္ ေပစုတ္စုတ္ထင္ပါရဲ့။

ေနာက္ေတာ့ ေရာ့ကာကလည္း ေခသူမွမဟုတ္တာ။ သူ႔အထဲမွာ ပါတဲ့ အေမႊးေတြနဲ႔ အသားကပ္ကုိ လွမ္းစပံုရ တယ္။ အဲ့ေတာ့ ပါးလံုးေျခတလွမ္းလွမ္းတိုင္း ေရာ့ကာက ေရႊ႕ရပီေလ။ သူကသူခ်ည္းေရႊ႕ခ်င္ပံုမရ ဘူး။ စတစ္ကာကုိပါေခၚတယ္။

အဲ့ေတာ့ စတစ္ကာက ရမိရရာ လွမ္းဆြဲပံုရတယ္။ အဲ့ေတာ့သူမွီတာက ပါးလံုးရဲ့ မရွိမဲ့ ရွိမဲ့ ေျခသလံုးေမႊးေတြေလ။ အဲ့ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကပ္တြက္တာက အေရးမႀကီးဘူး ပါးလံုးတေယာက္ ေက်ာင္းကုိ ဘူးသီးလံုးေလာက္ရွိတဲ့ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ေက်ာင္းကုိသြားရၿပီေပါ့။ ေက်ာင္းက ကုိးနာရီတက္မယ္ေလ။ ပါးလံုးက ျပန္လွည့္ရင္လည္း မမွီေတာ့ဘူး။ ဆက္သြားရင္လည္း တ၀က္ က်န္ေသးတယ္။ ေက်ာင္းကတရက္ပ်က္ရင္ ဘာမွသိေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။

ဘာလုပ္ရမလည္းကုိမသိေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုးေက်ာင္းေနာက္က်လည္း ဆရာမကုိ ရွင္းျပ ရေတာ့မွာေပါ့။ ထံုးစံအတုိင္း ဒုကၡေရာက္ၿပီဆိုေတာ့ “ ဘုရားသခင္ေရ သမီးကုိပစ္မထားပါနဲ႔ တခုခု စီစဥ္ေပးပါ”ဆိုၿပီး မ်က္ရည္နဲ႔မ်က္ခြက္ ဆုေတာင္းရေတာ့တာေပါ့။ စဥ္းစားၾကည့္ေလ ပါးလံုးမ်က္ ရည္မက်ခံႏိုင္ရိုးလား။ အသားနာမွာအရမ္းေၾကာက္တဲ့ ပါးလံုးက တလမ္းလံုး ေျခသလံုးေမႊးကုိ ႏႈတ္ခံရတာလည္းမဟုတ္ ေျခလွမ္းတိုင္း ေစာင့္ဆြဲခံေနရတာ။ မ်က္ရည္က်ၿပီေပါ့ေနာ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘုရားကလည္း သနားသြားပံုရတယ္။ ေကာန္းကလွမ္းေခၚတယ္။ သူ႔ကားေလးကုိ ပါးလံုးေဘးမွာရပ္ၿပီးေတာ့။ ပါးလံုးလည္း သူေခၚတိုင္း အၿမဲျငင္းခဲ့သမွ် အဲ့ေန႔ေတာ့ ဘယ္လိုဘယ္လို သူ႔ကားေပၚပါသြားတယ္ မသိဘူး။ ေၾသာ္ ေကာန္းဆိုတာကေတာ့ အီသီရိုးပီးယား မေလးပါ။ သူကပါးလံုးတို႔နဲ႔ ေက်ာင္းမွာတခန္းထဲေလ။ အဲ့ဒါနဲ႔ သူကထံုးစံအတိုင္း ေနေကာင္းလား လို႔ေမးတယ္။ လမ္းထိပ္မေရာက္ခင္ထိ ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

အခုမေကာင္းဘူးလုိ႔ေျပာေတာ့မွ သူကဟုတ္ပါရဲ့ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔တဲ့။ အဲ့ေတာ့မွ ေရာ့ကာနဲ႔ စတစ္ကာတို႔ ရဲ့ တိုက္ပြဲအေၾကာင္းကုိေျပာျပလိုက္တယ္။ သူကေတာ့ အရမ္းကုိရယ္တယ္ေလ။ ေနာက္ေတာ့ ပါးလံုးေက်ာင္းကုိ အမွီေရာက္သြားတယ္။ အခန္းထဲကလူေတြကေတာ့ အံ့ၾသ ၾကတယ္။ ပါးလံုးမ်က္ႏွာကုိၾကည့္ၿပီးေတာ့။ အံ့ၾသေတာ့မေပါ့။ ပါးလံုးက အၿမဲ ၿပံဳးၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန တတ္တာကုိး ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းေရာက္တာနဲ႔ အားလံုးကုိလိုက္ႏႈတ္ဆက္တာ။

ေနာက္ေတာ့ ခမီးလာက ပါးလံုးကုိၾကည့္ၿပီး ပါးလံုးဘာျဖစ္လည္းတဲ့။ အဲ့ေတာ့ ေကာန္းက ေျပာျပတယ္ အစအဆံုးေလ။ ခမီးလာက ပါးလံုးရဲ့ေက်ာကုန္းေလးကုိ ထံုးစံအတိုင္း လာပြတ္ၿပီး အားေပးတယ္။ ခမီးလာဆိုတာကေတာ့ ရိုးေမးနီးယားမေလးပါ။ အခုေတာ့ ပါးလံုးရဲ့ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းေလးေပါ့။ နားခ်ိန္လည္း က်ေရာ ပါးလံုးတို႔ ေက်ာင္းကအားလံုးက ပါးလံုးသတင္းကုိ သိသြားၾကတယ္။

သိေတာ့မေပါ့ နားခ်ိန္ဆိုေကာ္ဖီေသာက္ၾက စားခ်င္တာစားၾက အဲ့လို ေကာ္ဖီေတြဘာေတြ ေသာက္ဖို႔က ပါးလံုးတို႔အခန္းကုိျဖတ္ရတာ ပါးလံုးက တေက်ာင္းလံုးကသူေတြနဲ႔ ခင္ေနတာကုိး။ ေနာက္ေတာ့ ပါးလံုးကရွင္းျပတယ္ ေလ။ ပါးလံုးတို႔ႏိုင္ငံမွာက ပူေတာ့ အဲ့လိုေရာ့ကာလည္း မစီးတဲ့အေၾကာင္း ပါးလံုးလည္း တခါမွ အဲ့လို ဖိနပ္ရႈပ္ရႈပ္ေတြ မစီးခဲ့ဖူးတဲ့ အေၾကာင္း ညွပ္ဖိနပ္ပဲစီးတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့ သူတို႔က အားေပးၾကပါတယ္။

အားေပးရံုမကဘူး အခန္းထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေလ့က်င့္ခိုင္းေသးတယ္။ သူတို႔လမ္းဖယ္ေပး မယ္ဆိုပဲ။ ေတာ္ပါၿပီ ညေနေတာင္ဘယ္လိုျပန္ရမွန္းမသိဘူး။ ေကာ္ဖီေတာင္ထမေသာက္ဘူး။ လမ္းေလွ်ာက္ရမွာစိုးလို႔ ခမီးလာေဖ်ာ္လာတာကုိ အသင့္ေသာက္လိုက္တယ္အားနာနာနဲ႔။

ကဲပါးလံုးေရ ဥာဏ္ရွိသမွ်ထုတ္ေဟ့ ဆိုၿပီး ဘာလုပ္မလည္းစဥ္းစားရေတာ့တာေပါ့။ ဖ်က္ရစီးရ ၀ါသနာပါတဲ့ပါးလံုး အသားကပ္နဲ႔ေျခအိတ္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ တဆက္တည္းျဖစ္ေနတာကုိ အိုးစားခြဲရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အႀကံရတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ကတ္ေၾကးသြားယူၿပီး ေရခ်ဳိးခန္းထဲမွာ သူတို႔ခ်စ္ ျခင္းကုိ မခြဲခ်င္ခြဲခ်င္နဲ႔ ခြဲပစ္လိုက္တယ္။ မခြဲလို႔လည္းမျဖစ္ဘူးေလ။ မဟုတ္ရင္ ပါးလံုးအိမ္ဘယ္လို ျပန္ရမွန္းေတာင္သိမွာမဟုတ္ဘူး။

ေကာန္းကားနဲ႔လည္း မလိုက္ခ်င္ဘူး။ ဘတ္စ္ကားနဲ႔လည္းမျပန္ခ်င္ဘူး။ ႏွင္းေတြၾကားထဲ လည္းလမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ဒီလိုပဲဆံုးျဖတ္ရေတာ့မွာေပါ့။ ေနာက္ဆံုးညေန အိမ္ကုိျပန္ေရာက္ေတာ့ အေဖကိုေျပာျပေတာ့ အေဖက ပါးလံုးရဲ့ဖိနပ္ကုိ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေခါက္ေပးတယ္။ ေနာက္ေန႔မနာေတာ့ေအာင္တဲ့။

ၿပီးေတာ့ အေဖကေျပာတယ္။ ပါးလံုးတဲ့ အဲ့ဒါမ်ဳိးေလးေတြကုိ မွတ္ထားၿပီး စာေရးတဲ့။ အဲ့ဒါနဲ႔ စာအုပ္ထဲမွာ မွတ္ထားလို္က္တယ္။ စတစ္ကာနဲ႔ ေရာ့ကာတိုက္ပြဲဆိုၿပီးေတာ့ေလ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တိုက္ပြဲျဖစ္တာက အေရးမႀကီးဘူး။ ပါးလံုးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ အထိနာသြားတယ္ဗ်ာ။

နာေတာ့မေပါ့။ စတစ္ကာနဲ႔ ေရာ့ကာတြဲ၀တ္ၿပီး စတန္႔ထြင္ခ်င္တာကုိး။ သူငယ္ခ်င္းတို႔လည္း စတန္႔ထြင္ခါနီးစဥ္းစားေနာ္။ သူတို႔တည့္မတည့္ကုိေပါ့။

ဟဲဟဲ ဆားခ်က္တာ ဒီမွာႏွင္းေတြ ျပန္က်ေနၿပီဆိုေတာ့ သတိယလို႔ေလ ေရာက္စတုန္းက အျဖစ္ေလးကုိ ဒါနဲ႔ ဆားခ်က္တာ ၿပီးေတာ့ အခုတေလာ စာေမးပြဲၿပီးလို႔နားရမလားမွတ္တယ္ မနားရဘူး။ ႏိုင္ငံတကာေက်ာင္းသားအစည္းအေဝး အေရြးခံရတာနဲ႔ ကိုးရက္တက္ရမယ္တဲ့ လူကၿပိဳင္းေနေတာ့ လံုးဝလံုးဝကုိ မသြားခ်င္ဘူး ဒါေပမယ့္ အေတြ႔အႀကံဳေတာ့လည္း လိုခ်င္တာနဲ႔ ကိုးရက္လံုးမတက္ပဲ ျပန္လာလိုက္တယ္။

ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ပါးလံုး ပရိုက္တစ္ဆင္းရတဲ့ ေက်ာင္းက ႏွစ္တိုင္း ေစ်းေရာင္းပြဲလုပ္ၿပီးေတာ့ ဆင္းရဲတဲ့ႏိုင္ငံေတြကုိ လွဴတယ္။ အဲ့ဒါ ပါးလံုးက ျမန္မာႏိုင္ငံအေၾကာင္း ေျပာျပထားေတာ့ သူတို႔ဒီႏွစ္ ျမန္မာျပည္က ကေလးေတြကုိ လွဴသင့္မလွဴသင့္ ပါးလံုးကုိ အင္တာဗ်ဴးတယ္။ ပါးလံုးလည္း အခ်က္အလက္နဲ႔ ေျပာျပေတာ့ သူတို႔ဒီႏွစ္ ျမန္မာျပည္ကိုလွဴမယ္တဲ့။ လွဴမယ္ဆိုရင္လည္း ဘယ္လိုလွဴသင့္ေၾကာင္းပါ ေျပာရတယ္ေလ သိတယ္ဟုတ္ ဖားျပဳတ္အေၾကာင္း အဟိ။

အဲ့ဒါ ေသာၾကာမွာ ေစ်းေရာင္းပြဲလုပ္မယ္ဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္အတြက္ျဖစ္ေနတယ္ေလ ၿပီးေတာ့ ပါးလံုးက မိဘေတြကုိ ရွင္းျပဖို႔ပါ တာဝန္ယူထားတယ္ဆိုေတာ့ ပါးလံုးရွိမွေကာင္းမွာေပါ့ေနာ္ ကုိယ့္ႏိုင္ငံအတြက္ လုပ္ေပးတဲ့ကိစၥကုိ ကုိယ္က ငါမအားဘူး ေက်ာင္းသားအစည္းရွိတယ္ေျပာရင္ ဘယ္ေကာင္းမလည္းေနာ္ ဒါနဲ႔ပဲ ဟိုအစည္းအေဝးကုိ ေလးရက္ပဲတက္ၿပီး ျပန္လာလိုက္တာ။

ပါးလံုးတေယာက္ အလုပ္ ရႈပ္တာလား အရႈပ္လုပ္တာလားေတာ့မသိဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ဘေလာ့လည္းမလည္ျဖစ္ ကြန္ပ်ဴတာကုိ လံုးဝမကိုင္ျဖစ္ဘူး ျဖစ္သြားတာ။ အခုေတာ့ ပုိ႔စ္လည္းတင္ခ်င္ ေရာက္စကအျဖစ္ကုိလည္းသတိယတာနဲ႔ ဆားခ်က္လိုက္တာ ခြင့္လႊတ္ေနာ္။

ပါးလံုး အိမ္လည္ၿပီး စာေတြအရမ္းကုိ ဖတ္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ႏွစ္တက္မယ့္ေက်ာင္းအတြက္ ပါးလံုးစာေမးပြဲေျဖရမယ္ေလ။ ဒါနဲ႔ ပါးလံုးစာအုပ္ပံုထဲ ပိေနတယ္ဆိုပါေတာ့။ ဟင့္ဟင့္။ ပါးလံုး အိမ္အားလံုးကုိ မလည္ျဖစ္ရင္လည္း ခြင့္လႊတ္ေနာ္ ပါးလံုးအခ်ိန္လုၿပီး ရသေလာက္ေတာ့ လည္ပါ့မယ္ေနာ္။

အားလံုးအားလံုးအေပၚတြင္ ဘုရားသခင္ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ။
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ညီမေလး ပါးလံုး

ဆက္ဖတ္ရန္...

Friday, September 18, 2009

အပုပ္ခ်ိန္


ပါးလံုးတို႔ေတာင္ငူၿမိဳ႕မွာ အလယ္ကၽြန္းဆိုတဲ့ ရြာေလးတရြာရွိတယ္။ အလယ္ကၽြန္းလို႔ ဘာလို႔နာမည္ေပးလည္းဆိုေတာ့ စစ္ေတာင္းျမစ္ က ေတာင္ငူၿမိဳ႕နားမွာ ေကြ႔ေကာက္ေနတယ္။ အဲ့ဒီေကြ႔ေကာက္တဲ့ ေနရာကေနပဲ ျမစ္လက္တက္တခုက ခြဲထြက္သြားတယ္။

အေရွ႕ ၂မိုင္ေက်ာ္ေလာက္က်မွ သူကစစ္ေတာင္းျမစ္ထဲကုိ ျပန္စီးဝင္သြားတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ ျမစ္လက္တက္နဲ႔ စစ္ေတာင္းျမစ္ရဲ့ၾကားမွာ ကၽြန္းႀကီးတကၽြန္း ျဖစ္က်န္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီကၽြန္းေပၚမွာ ရြာတည္ထားတယ္။ အဲ့ဒီရြာကုိ အလယ္ကၽြန္းရြာလို႔ ေခၚၾကတယ္။

ပါးလံုးအေဖရဲ့ အမ်ဳိးေတြက အလယ္ကၽြန္းကပါ။ အေဖက အဲ့ဒီရြာမွာ အေျခခ်မယ္လို႔ ရည္ရြယ္ၿပီး ပါးလံုးတို႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက အိမ္ေဆာက္ထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပါးလံုးေျခာက္တန္းေရာက္မွ အဲ့ဒီရြာကုိ ေျပာင္းေနျဖစ္တယ္။

အဲ့ဒီရြာမွာ သႀကၤန္မတိုင္ခင္ဆိုရင္ အိမ္မိုးေလ့ရွိၾကတယ္။ ေအာက္ျပည္ရြာမွာလို ဓနိမိုး မဟုတ္ဘူးဗ်။ သက္ကယ္တို႔ အင္ဖက္တို႔ မိုးၾကတယ္။ သက္ကယ္ဆိုတာကေတာ့ ျမက္ရွည္တမ်ဳိးပါ။ သူ႔ကုိျပန္က်စ္ရတယ္။ ပါးလံုးတို႔ေဒသအေခၚဆိုရင္ေတာ့ သက္ကယ္ပစ္တယ္လို႔ ေခၚၾကတယ္။

အဲ့ေတာ့ အိမ္မိုးဖို႔အတြက္ ေလးေလးက သက္ကယ္သြားရိတ္တယ္။ ေလးေလးဆိုတာကေတာ့ အေဖ့ညီမ တဝမ္းကြဲပါ။ တရြာတပုဒ္ဆန္းဆိုသလို အဲ့ဒီရြာမွာ အေဒၚမွန္သမွ်ကုိ ေလးေလးလုိ႔ ေခၚေလ့ရွိၾကတယ္။ ပါးလံုးတို႔ေလးေလး(အေဒၚ)က ေအးလည္းေအးတယ္။ ေတာ္ရံုဆိုလည္း သူမ်ားအေၾကာင္း မေျပာတတ္ဘူး။



ေလးေလးႏွစ္တိုင္း သက္သယ္ရိတ္ေနၾက သက္ကယ္ခင္းနားမွာ ရဲမိသားစု ေနတဲ့ အိမ္တအိမ္ရိွတယ္။ တခါေတာ့ ေလးေလး သက္ကယ္ရိတ္ျပီး ျပန္လာတာ တလမ္းလံုး ျပံဳးစိစိ ျဖစ္လာတာေတြ႔တယ္ေလ။

အိမ္ေရာက္ေတာ့လည္း တခုခုကို သေဘာက်ေနတဲ့ ပံုနဲ႔ ဘယ္သူမွ မျမင္ဘူးထင္ျပီး တေယာက္ထဲ ၾကိတ္ရယ္ေနေလရဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္ ပါးလံုးက မလွမ္းမကမ္းမွာ စာဖတ္ရင္းနဲ႔ အကဲခတ္ေနမိတယ္။ဒါနဲ႔ ပါးလံုးလည္း တီဘူ႔ကို တိတ္တိတ္ေလး သြားအေၾကာင္းၾကား လိုက္တယ္။

ပါးလံုးတို႔မွာ အေဒၚသံုးေယာက္ရွိတယ္။ မာရာ၊ မာဘူ၊ မာပါဆိုၿပီးေတာ့ေပါ။ ကခ်င္ေတြက နာမည္ကုိ အဲ့လိုေပးေလ့ရွိၾကတယ္။ ပါးလံုးတို႔က တီရာ၊ တီဘူ၊ တီပါဆိုၿပီး ေခၚၾကတယ္။ အဲ့ဒီအေဒၚသံုးေယာက္ထဲမွာ တီဘူက စာအဖတ္ဆံုး။ ၿပီးေတာ့ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ဟာသအရမ္းေျပာ တတ္တယ္။

တီဘူလည္း အိမ္ေရွ႕ထြက္လာျပီး အမ နင္ဘာေတြ သေဘာက်ေနတာလဲ ငါ့ကိုလည္း ေျပာျပ စမ္္းပါဆိုျပီး ေမးေတာ့ ေလးေလးလည္း သူဒီေန႔ သက္ကယ္ရိတ္ ရင္းျမင္ခဲ့ရတဲ့ ဟာသေလးတခု ျပန္ေျပာျပတယ္။

ဒီေန႔ေန႔လည္ဘက္မွာတဲ့ ရဲမိန္းမက အ၀တ္ေလွ်ာ္ဘို႔ အ၀တ္ဇလံု ကိုင္ျပီး အိမ္ေပၚက ဆင္းလာတယ္တဲ့ ။ေလွကား ၂ ထစ္ေလာက္ပဲ ဆင္းရေသးတယ္ သူ၀တ္ထားတဲ့ထမိန္က တံခါးေအာက္မွ ခုတဲ့ တုတ္ေခ်ာင္းအစထြက္ေနတာကို ျငိျပီး အေနာက္က ေဆာင့္ဆြဲလိုက္သလို ျဖစ္တာေပါ့။ အဲ့ဒါနဲ႔ အဲဒီမိန္းမလည္း ေလွကားေပၚက ေဇာက္ထိုးက်ပါေလေရာ။

ေလွကားက သိပ္မျမင့္ေတာ့ သိပ္ျပႆနာမရိွေပမယ့္ အဲ့ဒီမိန္းမ ဒုကၡေရာက္သြားတာက သူ႔ထမီက အေပၚက တုတ္ေခ်ာင္းမွာ ၿငိက်န္ခဲ့ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီမိန္းမ ထမီမပါပဲ ေအာက္ကုိ “ ေအာင္မေလး” လို႔ ေအာ္ၿပီး ေဇာက္ထိုး ျပဳတ္က်သြားတယ္။

အဲ့မိန္းမလည္း ရွက္ရွက္နဲ႔ အိမ္ေပၚ ျပန္တက္ေျပးတာ သူ႔မွာကမန္းကတန္း တက္ရလို႔ထင္တယ္။ ေလွကားသံုးထစ္ပဲ တက္ရေသးတယ္ ေခ်ာ္ၿပီးေတာ့ ျပန္ျပဳတ္က်လာတယ္။ ငါ့မွာ ျပန္ျပဳတ္က်လာတာ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ တလမ္းလံုးရယ္ေနမိတာဆုိၿပီး ျပန္ေျပာျပတာ ပံုေပၚလြန္းေတာ့ ပါးလံုးတို႔လည္း ဝုိင္းရယ္ၾကတာေပါ့။

အဲ့ေန႔ကစၿပီး ေလးေလးျပန္လာတိုင္း အဲ့ရဲမိန္းမရဲ့ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္း ျဖစ္ေၾကာင္းရယ္ကုန္စင္ကုိ ေလးေလးက အိမ္မွာ ျပန္ေျပာျပတယ္ဗ်။ ေလးေလးေျပာဖို႔ ေမ့ေနရင္ေတာင္ တီဘူတို႔က ဝိုင္းေမးတယ္ သတိတယ ရဲမိန္းမေရာ ဘယ္လိုလည္း ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့။

အဲ့လိုနဲ႔ ပါးလံုးတို႔ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ေတာ့ အဲ့အခ်ိန္က ပဲေပၚတဲ့အခ်ိန္ ပါးလံုးတို႔ရြာမွာက အခင္းရွိတဲ့သူေတြက ပဲစိုက္တယ္။ ႏွမ္းစိုက္တယ္။ ပဲဆိုတာကေတာ့ ေျမပဲပါ ဆီခ်က္တဲ့ ေျမပဲ။ ျပဳတ္စားတဲ့ သံုးစစ္ပါတဲ့ ေျမပဲမဟုတ္ပါဘူး။ သူက ႏွစ္ဆစ္ပဲပါတယ္။

အဲ့လို ပဲေပၚခ်ိန္ဆိုရင္ ပဲႏႈတ္တဲ့သူက ႏႈတ္ၾကတယ္။ ပါးလံုးတို႔ကေတာ့ ပဲေျခြတယ္။ ပဲေျခြတယ္ ဆုိတာကေတာ့ ပဲပင္ကပဲကုိ ေျခြရတာေပါ့ေနာ္။ ၿပီးမွ ဆီျပန္က်ိတ္တဲ့ဆီကုိ ပုိ႔ၾကရတယ္။ ပဲေျခြ တယ္ဆိုလို႔ အိမ္ကပဲကုိ ေျခြတယ္ေတာ့မထင္နဲ႔ေနာ္။

အိမ္ကပဲကုိေျခြရင္ ေသခ်ာတာက မုန္႔ဖိုးမရဘူးဗ်။ အိမ္ကပဲက ဘယ္အခ်ိန္ေျခြေျခြရတယ္ေလ။ သူမ်ားအခင္းမွာ ေျခြတာက ညဘယ္ေျခြလို႔ရပါ့မလည္း။ ၿပီးေတာ့ တျပည္ကုိ ဘယ္ေလာက္ဆုိၿပီးေတာ့ ပဲေျခြခရတယ္ေလ။

အဲ့ေတာ့ ပါးလံုးတို႔ ညီမေတြရယ္ ပါးလံုးအေဒၚ(တီဘူ) ေက်ာင္းဆရာမရယ္။ သူကလည္း ေက်ာင္းပိတ္ေတာ့ ပဲလုိက္ေျခြတယ္ဗ်။ ပါးလံုးတို႔မနက္ဆို အေစာႀကီးထၿပီးေတာ့ ထမင္းခ်ဳိင့္ေရဘူး၊ မုန္႔ ယူၿပီး သြားၾကတယ္။ ဒါမွ ေနရာေကာင္းေကာင္းဦးၿပီး ပဲထံုးေကာင္းေကာင္းရမွာကုိး။ပဲႏႈတ္တဲ့သူက ႏႈတ္ၿပီး အထံုးေလးေတြ ထံုးသြားတယ္ေလ။ ဥတဲ့ပဲထံုးရမွာသာ တြက္ေျခကုိက္မွာ မဟုတ္လား။ ဒါမ်ဳိးကေတာ့ ၾကာသလားလို႔လာထား ဝိရိယက ေကာင္းသလား မေမးနဲ႔။

အိမ္ကပဲကုိေတာ့ ပါးလံုးတို႔ ညက်မွ ေျခြၾကတယ္။ အဲ့လိုနဲ႔ ပါးလံုးတို႔ ပဲေျခြေနရင္းနဲ႔ တေန႔က်ေတာ့ မိန္းမတေယာက္ အဲ့ဒီအိမ္ကုိ လာတယ္ဗ်ာ။ သူ႔ကုိတခါမွလည္း မျမင္ဖူးဘူး။ ဒါေပမယ့္ ပါးလံုးအမကေတာ့ ေလးေလးကျပထားေတာ့ သူကျမင္ဖူးေနတယ္။ ဒါနဲ႔ ပါးလံုးအေဒၚကုိ တီဘူ အဲ့ဒါ ေလးေလးေျပာတဲ့ ရဲမိန္းမေလ ဆိုၿပီးေတာ့ ေျပာေတာ့ တီတီက ေအးအသာေနတဲ့ နင္တုိ႔ မရယ္နဲ႔ေနာ္တဲ့။

သူဘာလုပ္မယ္ေတာ့ မသိဘူးေလ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့မိန္းမကုိျမင္ေတာ့ အိမ္ေပၚက ျပဳတ္က်တာကုိ ျမင္ေယာင္ၿပီး ရယ္ခ်င္မိတာေတာ့ အမွန္ပဲဗ်။ အဲ့လိုနဲ႔ အဲ့မိန္းမကလည္း ကံပဲေကာင္းတာလား ကံပဲဆိုးတာလားေတာ့ မသိဘူး။ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ပါးလံုးတို႔ နားမွာ ပဲလာထိုင္ေျခြတယ္။

ပါးလံုးတို႔နဲ႔ ပဲေျခြလိုက္လာတာက ေလးေလးေျပာျပသမွ်ကုိ အစအဆံုး ၾကားထားတဲ့ တီဘူ။ အဲ့ဒီရဲမိန္းမကလည္း တီဘူ႔ကုိ မျမင္ဖူးသလို တီဘူကလည္း ရဲမိန္းမကုိ မျမင္ဖူးဘူး။ ပါးလံုးတို႔ အိမ္ကလူေတြက သူမ်ားအိမ္ မလည္တတ္ၾကဘူး။ ေက်ာင္းသြား ရံုးသြား။ အိမ္အလုပ္လုပ္ ဒါပဲေလ။ အဲ့ေတာ့ အိမ္ကဒီအေဒၚေတြကုိလည္း ေတာ္ရံုဆို သိပ္မသိၾကဘူးဗ်။

အဲ့လိုနဲ႔တီဘူက အဲ့မိန္းမကုိ စိုက္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ အာရံုခံေနတဲ့ပံုစံနဲ႔ က်မ ျမင္ေနတယ္ ျမင္ေနတယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ ခပ္တိုးတိုးေလး ေရရြတ္လိုက္တယ္။ တီဘူ႔ရဲ့ ေရရြတ္သံလည္း ၾကားေရာ ဟိုမိန္းမက တီဘူ႔ကုိ ၾကည့္တယ္။ ေနာက္ေတာ့တီဘူက “အမ အမမွာလည္း ပူပင္ေသာကေတြနဲ႔ပါလားေနာ္” ဆိုၿပီးေတာ့ ပဲဆက္ေျခြေနတယ္။

အဲ့ေတာ့ ဟိုရဲမိန္းမကလည္း ပဲဆက္မေျခြပဲ တီဘူ႔ဘက္လွည့္လာတယ္။ တကယ္လည္း ရဲမိန္းမက အိမ္ေထာင္ေရး အစဥ္မေျပဘူးဗ်။ ေလးေလးေျပာျပထားလို႔ သိတာေလ။

အဲ့ဒါနဲ႔ ရဲမိန္းမက မ်က္လံုးေလး ျပဴးၿပီးေတာ့ ၾကည့္တယ္။ ပါးလံုးအမကေတာ့ ရယ္ခ်င္တာ မထိန္းႏိုင္လို႔ ထထြက္သြားတယ္။ ပါးလံုးကေတာ့ ပဲကုိေက်ာေပးၿပီး ေျခြေနလိုက္တယ္။ မ်က္ႏွာျမင္ ရင္ရယ္ခ်င္တာကိုး။ ပုိးမသတ္ႏိုင္ရင္ တီဘူ႔အကြက္ေတြ အလကားျဖစ္ကုန္မွာေပါ့။ ဒါမ်ဳိးဆို တူဝရီး ေတြ အတိုင္အေဖာက္ညီတယ္ဗ်။

တီဘူက ဆက္ေျပာတယ္။ အမအမ်ဳိးသားက ဝန္ထမ္းတဲ့ အပြင့္လည္း ၂ပြင့္ေတြ႔တယ္တဲ့။ ဟုိမိန္းမ မ်က္လံုးပုိျပဴးသြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အမမွာ ကေလး၂ေယာက္ရွိတယ္တဲ့။ အမေယာက်္ားက အဂၤါသားတဲ့။ အဲ့ဒီအဂၤါသားဆိုတာကေတာ့ ရမ္းတုတ္တာ မွန္သြားတာဗ်။ သူကဘာေန႔သားလည္း မသိပဲ ရမ္းတုတ္တာ။

ဟိုမိန္းမ အ၇မ္းကုိအံ့ၾသေနတာ ပဲေတာင္ဆက္မေျခြႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တီဘူက စကားတခြန္ေျပာလိုက္ ျမင္ေနတယ္ ျမင္ေနတယ္ ေျပာလုိက္နဲ႔ ေနာက္ေတာ့ အမ အျမင့္တေနရာကလည္း ျပဳတ္က်ဖူး တယ္တဲ့။ အဲ့ေတာ့ ရဲမိန္းက ျငင္းတယ္ေလ။ မက်ဖူးပါဘူးတဲ့။

တီဘူက ေသခ်ာစဥ္းစားေနာ္ ျမင္ေနတယ္။ အရွက္တကြဲပဲတဲ့။ ဒါေပမယ့္ အမကံေကာင္းတာက ဘယ္သူမွမျမင္လုိက္ဘူးတဲ့။ ထမီကတန္းမွာက်န္ခဲ့ၿပီး အမျပဳတ္က်တာတဲ့ ၿပီးေတာ့မွအမ ဘယ္သူျမင္လည္းလို႔ ဟိုဒီၾကည့္ၿပိးေတာ့မွ အေပၚကုိ ျပန္ေျပးတက္ ္ၿပီးေတာ့ ထမီျပန္ဝတ္တာတဲ့။ ျမင္ေနတယ္ေနာ္ ေသခ်ာတယ္ ျမင္ေနတယ္ဆိုေတာ့ ဟိုမိန္းမက ေသခ်ာစဥ္းစားၿပီးေတာ့ မွတ္မိၿပီ က်မ ေလွခါးထစ္က ျပဳတ္က်တယ္ဆိုၿပီး ျပန္ေျပာတယ္။

အဲ့လိုနဲ႔ ေလးေလးေျပာျပထားသမွ်ကုိ မွင္ေသေသနဲ႔ တီဘူက ရႊီးေနတာ ဟိုမိန္းမကလည္း ပါးစပ္ထဲကုိ ယင္ဝင္ဥရင္ ေတာ္ေတာ္ဥရမယ္။ ပါးစပ္ကုိ ဟလို႔။ ေနာက္ေတာ့ ေလးေလးေျပာျပထားသမွ်ကုိ သူကခပ္တည္တည္နဲ႔ ေျပာ။ ေနာက္ဆံုး သူေျပာစရာက ကုန္သြားၿပီေလ။ ေလးေလးေျပာထားတာေတြ အကုန္ေျပာလိုက္ၿပီကုိး။

အဲ့ေတာ့ တီဘူတေယာက္ အသက္ကုိေျဖးေျဖးေလး ျပန္ရႈတယ္။ ဟိုရဲမိန္းမက ဆက္ေမးတယ္။ က်မ ဘာေတြဆက္ျဖစ္မလည္း ေျပာျပေပးပါတဲ့။ ေဟာေပးပါ ဆရာမရယ္ တဲ့ ဆရာမေျပာတာ ေတြမွန္လြန္းလို႔ပါတဲ့။ တီဘူက ေက်ာင္းဆရာမမွန္း သိလို႔ ဆရာမလို႔ ေခၚတာမဟုတ္ပါဘူး။ သူရည္ညႊန္းတဲ့ ဆရာမဆိုတာကေတာ့ ေဗဒင္ဆရာမကုိ ရည္ညႊန္းတာပါ။

တီဘူက အဲ့ဒါနဲ႔ နာရီကုိိ တခ်က္ၾကည့္လုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ အမတဲ့ အခုက ၃နာရီဆိုေတာ့ အပုပ္ခ်ိန္ေရာက္သြားၿပီတဲ့ အဲ့ေတာ့ က်မေဟာလည္း မွန္ခ်င္မွမွန္ေတာ့မယ္တဲ့။ ၿပီးေတာ့ ဒီေန႔က အဂၤါေန႔ဆိုေတာ့ ဗုဒၶဟူးေန႔မွာ နတ္သဘင္အစည္းအေဝး ရွိတယ္တဲ့။ နတ္ေတြက မနက္ျဖန္ အတြက္ ျပင္ဆင္ေနေတာ့ မအားၾကဘူးတဲ့။

အမနဲ႔သာ ေစာေစာေတြ႔ရင္ေတာ့ ဆက္ေဟာလို႔ရတယ္တဲ့။ အခုေတာ့ အပုပ္ခ်ိန္ ေရာက္သြားၿပီတဲ့ေလ။ အဲ့မိန္းမကေတာ့ တီဘူ႔ကုိ ေက်းဇူးေတြတင္ေနတာ။ မွန္လြန္းလို႔တဲ့။ တီဘူ႔ကုိ ေနာက္ေန႔ေတြ႔ခ်င္တယ္တဲ့ေလ။ ေစာေစာလာပါ့မယ္တဲ့။ တီဘူတေယာက္ ေနာက္ေန႔ေတာ့ ပဲသြားမေျခြေတာ့ပါဘူး။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ရဲမိန္းမ ဘာဆက္ျဖစ္မလည္း သူမသိေတာ့လို႔ပါ။


အဲ့ေန႔က အဲ့မိန္းမ သူေျခြေနတဲ့ ပဲကုိ ဆက္မေျခြေတာ့ပဲ ျပန္သြားတယ္။ သူေျခြထားတာကုိလည္း တီဘူ႔ေတာင္းထဲ ထည့္ေပးသြားတယ္။ ကံေကာင္းတာက တီဘူက အပုပ္ခ်ိန္နဲ႔ ကုိင္ေပါက္လိုက္ေပလို႔ေပါ့။ မဟုတ္ရင္ အလိမ္ေတြ ေပၚၿပီး တခုခုျဖစ္ေတာ့မွာေသခ်ာတယ္။ ကံဆိုးရင္ေတာ့ နပန္းေတာင္ ထလံုးႏိုင္တယ္ထင္တယ္။

တဦးတေယာက္စီတိုင္းအေပၚတြင္ ဘုရားသခင္ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ
ခင္မင္ေလးစား ေက်းဇူးတင္လွ်က္
ညီမေလး ပါးလံုး





ဆက္ဖတ္ရန္...

Friday, September 11, 2009

ဝက္ၿမီး ဘယ္လိုဖမ္းရပ



ေၾသာ္ ေရးမယ္ဆိုမွပဲ ဘယ္လိုစေရးရပါ့။ အင္းပါးလံုး ခရီးထြက္တဲ့အေၾကာင္းေလး ကပဲ ဆက္ေျပာမယ္ေနာ္။ လီလီဟန္းမားၿပီးေတာ့ အမွန္ဆို အိမ္ ျပန္ရမွာကုိ ခရီးကမထြက္ခ်င္ရွာဘူးဆိုေတာ့ မျပန္ပဲ ေျခစၾကာျဖန္႔လိုက္တယ္ဗ်ာ။ အဲ့ဒါ ဘယ္ထိ ေရာက္သြားလည္းဆုိေတာ့ Oslo ထိေရာက္သြားတယ္။ Oslo ဆိုတာကေတာ့ ေနာ္ေဝႏိုင္ငံရဲ ့ၿမိဳ႕ ေတာ္ပါ။

အဲ့ၿမိဳ႕ကုိ ရထားစီးၿပီးသကာလ ခ်ီတက္တယ္ဆိုပါေတာ့။ မသြားခင္ ညကတည္းက လာလည္မယ့္ အေၾကာင္း ပါးလံုးဦးေလးဆီကုိ ဖုန္းဆက္ထားပါတယ္။ ဦးေလးမိန္းမက လာႀကိဳမယ္ ၿပီးေတာ့ ဘယ္မွာေစာင့္မယ္ ရထားစထြက္တာနဲ႔ ဖုန္းဆက္ဆိုၿပီးေတာ့ ေသခ်ာကုိ မွာပါတယ္။

ပါးလံုးရဲ့မေကာင္းတဲ့ အက်င့္ကေတာ့ ဖုန္းကုိ လူတျခား ဖုန္းတျခားထားျခင္းပါ။ တခါတေလ အိတ္ထဲ ဒီအတိုင္း ပစ္ထည့္ထားၿပီးေတာ့ ဖုန္းလာခါမွ လိုက္ရွာေတာ့ အသံကၾကားၿပီး ဖုန္းကုိ မေတြ႔ အဲ့ဒါမ်ဳိးက အႀကိမ္မေရတြက္ႏိုင္ပါဘူး။ ဦးေလးမိန္းမကလည္း ဖုန္းကုိခဏခဏကုိ ေခၚပါတယ္။ စိတ္ပူလို႔ပါ။

အဲ့လိုနဲ႔ Oslo ၿမိဳ႕ႀကီးကုိ ေရာက္သြားေရာ ဦးေလးမိန္းမက ဖုန္းေခၚတယ္။ ပါးလံုးကလည္း ရထားေပၚကဆင္းၿပီးေတာ့ ေအးေဆးလာတာ။ ၿပီးေတာ့ အျပင္လည္း ထြက္ေရာ ဖုန္းကျမည္လာပါေလေရာ။


ဖုန္းကုိရွာတာ ဘယ္လိုမွမေတြ႔ဘူး အိတ္ထဲက ပစၥည္းေတြ ေဆးပုလင္းေတြ အကုန္မွအကုန္ ထုတ္ရတယ္ဗ်ာ တခုခ်င္းစီ အသံကၾကားၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုမွ ကုိင္မရဘူးေလ။ အဲ့ဒါနဲ႔ ဟိုကလည္း ဆက္တိုက္ေခၚ ေနာက္ဆံုး လူေတြကလည္း လွည့္ၾကည့္တယ္ေလ။ ၾကည့္ေပမေပါ့ အေပါက္ဝထိတ္မွာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပစၥည္းေတြပံုခ်ပီးေတာ့ ဖုန္းရွာပံုေတာ္ဖြင့္ေနတာေလ။

အဲ့ေတာ့မွ တကယ့္ကုိလမ္းဆံုက ဂ်မ္းပံုေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ၾကမ္းပံုျဖစ္ေနၿပီေလ။ ေတြ႔လည္းေတြ႔ ကုိင္လည္း ကုိင္လိုက္ေရာ အဆူခံရပါေလေရာ ဆူရင္လည္းဆူခ်င္စရာေလ ၁၂ခါမကဘူး ေခၚထားတာ။ အခုေတာ့ ဖုန္းတျခားလူတျခားမျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ဦးေလးကေျပာတယ္။ ဖုန္းက ေခြးလိုက္ဆြဲရင္ ေခြးေခါင္းပစ္ေပါက္ဖို႔မဟုတ္ဘူးတဲ့ အေရးႀကီးလို႔ေခၚရင္ ကုိင္ဖို႔တဲ့။ အခုေတာ့ ဖုန္းကုိ အနားမွာပဲထားပါေတာ့တယ္။


အဲ့ေန႔က အိမ္ကုိမေခၚသြားခင္ အာရွဆိုင္ကုိအရင္ေခၚသြားတယ္။ ပါးလံုးဘာစားမလည္း ဘာစားခ်င္လည္းဆိုၿပီးေတာ့။ ပါးလံုးတို႔ကံေကာင္းပံုမ်ား အရင္ဆံုးလိုက္ရွာတာက ဂ်ယ္လီ တထုတ္မွကုိ မေတြ႔ဘူး။ အဲ့ဒါနဲ႔ အသီးအရြက္ႀကိဳက္တဲ့ပါးလံုး ျမင္းခြာရြက္ရယ္ ကန္စြန္းရြက္ရယ္ ေတာင္းဆိုလိုက္တယ္။

ပါးလံုးကုိ လာႀကိဳေတာ့ ဦးေလးရဲ့ သားလည္းပါတယ္။ သူကေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနေလရဲ့ လွည္းေလးထဲမွာ။ အဲ့ေတာ့ သူ႔အေၾကာင္းကုိယ္မသိ ကုိယ့္အေၾကာင္းသူမသိေသးဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ကုိယ့္အေၾကာင္းကေတာ့ သူဘယ္သိပါ့မလည္း ကေလးက ၉လပဲရွိေသးတာကုိး။ ၉လဆိုလို႔ အထင္ေတာ့မေသးလိုက္နဲ႔ေနာ္ ဟဲဟဲ။

အဲ့လိုနဲ႔ ပါးလံုး အဲ့ေန႔ကစၿပီးေတာ့ လည္တယ္။ ေရေပၚမွာေဆာက္ထားတဲ့ အေဆာက္အဦးေတြဆီ ေရာက္တယ္။ ေနာက္ႏိုဘယ္ဆုေပးတဲ့ ေနရာ။ ဘုရင့္နန္းေတာ္ေရွ႕။ ေက်ာင္းေျပးၿပီးလည္လို႔လား မသိဘူး အရသာေတာ္ေတာ္ရွိတယ္။ ျပန္ေရာက္မွသာ ကြန္ျမဴးရံုးက ေခၚအဆူခံရတာအဟိ။ ေနာင္ခါလာေနာင္ခါေစ်းေပါ့။

အဲ့လိုဦးေလးမိန္းမက စားခ်င္တာကုိလည္း ခ်က္ေကၽြးသလို သြားခ်င္တဲ့ေနရာကုိလည္း အစံုလိုက္ပို႔ ေပးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကုိယ္လံုးတီးပန္းၿခံကုိလည္း ေရာက္ေသးတယ္ဗ်။ ကိုယ္လံုးတီးပန္းၿခံလို႔ ေခၚရတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ ပန္းၿခံထဲမွာ ရုပ္ထုေတြခ်ည္းပဲ။ ဟိုး ဗိုက္ထဲကေနစၿပီးေတာ့ အသက္ႀကီး အဖိုးႀကီး အဖြားႀကီးအရြယ္အထိ လူေတြရဲ့ စိတ္ဓါတ္မ်ဳိးစံု ကုိ ရုပ္ထုထုထားတာ။ အက်ီမပါဘူးဗ် ကုိယ္လံုးတီးခ်ည္းပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဗမာေတြကေခၚလိုက္တယ္ ကုိယ္လံုးတီးပန္းၿခံ လို႔ေလ။

ပါးလံုးပံုေတြ ရိုက္ခဲ့တယ္။ ပံုေတြနဲ႔လည္း ျပန္ေျပာျပမယ္ေနာ္။ အဲ့လိုလည္ပတ္ၿပီး ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္ က်မွသိလိုက္တာက အဲ့ဒီ ကုိးလဆိုတဲ့ ကေလးအေၾကာင္း အရင္ကေတာ့ လုိင္းေပၚမွာ စကားေျပာ ရင္သူတို႔သားအေၾကာင္းေျပာျပရင္ အဲ့ေလာက္ထိလို႔မထင္ဘူးဗ်ာ။ အခုေတာ့ ပါးလံုးတို႔ကုိယ္ေတြ႔။

ပါးလံုး ၿငိမ္ၿငိမ္မေနလွဘူးလားမွတ္တယ္။ သူ႔ကုိျမင္ေတာ့ ေမ်ာက္အရႈံးေပးတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ပါးလံုးအရႈံးေပးလိုက္တာ။ သူတခုခုကုိ ဆြဲလို႔ သူ႔အေဖလွမ္းဆြဲလုိက္တာနဲ႔ လက္နဲ႔မမွီရင္ ေျခေထာက္နဲ႔ ရေအာင္ကုတ္ယူတယ္။ အဲ့ေတာ့သူ႔ထဲမွာ တခုမဟုတ္တခုက ပါလာပါေလေရာ။

အဲ့ဒါတေန႔က်ေတာ့ သူ႔အေမနဲ႔သူ အတူတူအိပ္ေနရာကေန သူ႔အေမက မႏိုးေသးပဲ သူအရင္ႏိုးလာ ပါေလေရာ။ သူ႔အေမလည္းႏိုးေရာ ကြန္ပ်ဴတာက ေအးခ်မ္းေမျဖစ္ေနၿပီ။ Web Cam လည္း သံုးစားမရေတာ့ဘူး နားၾကပ္ကလည္းသီခ်င္းဆိုေနေလရဲ့ “ ဒီမွာတို႔တစစီႀကိဳးပဲ့ခဲ့ၿပီေနာ္ ” တဲ့။ အဲ့ဒါ လမ္းမေလွ်ာက္တတ္ေသးပါဘူး။

ပါးလံုးကုိ ေမးတယ္ ဦးေလးမိန္းမက ကဲပါးလံုးနင္ေျပာတယ္ေနာ္။ ကေလးမွန္သမွ် ပါးလံုးစည္းရံုးလို႔ မရတာ မရွိေသးဘူးလို႔ေလတဲ့။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ပါးလံုးသူ႔ကုိငုတ္တုတ္ပဲ ထိုင္ၾကည့္ေနႏိုင္ ေတာ့လို႔ပါ။ ေနာက္တခ်က္က ဘယ္လိုစည္းရံုးမလည္း သူက စကားလည္းမေျပာတတ္ေသးဘူး ကုိး။

အင္းစကားမေျပာတတ္ေသးဘူးဆိုလို႔ အထင္ေတာ့မေသးလိုက္ေလနဲ႔ သီခ်င္းကုိ သူ႔ဟာသူဆိုၿပီး သူ႔ဟာသူသိပ္တာဗ်ာ။ သီခ်င္းေလးတေအးေအးနဲ႔ အိပ္တာဗ်။ ဘာမွတ္လည္း။ ပါးလံုးေတာင္ ေတာ္ေတာ္အံ့ၾသသြားတယ္။ တစက္ကေလးမွကုိ အၿငိမ္မေနတာ အဲ့လိုဆိုေတာ့ သူ႔အေဖနဲ႔ အေမက ထမင္းလည္း လက္ဆံုမစားႏိုင္ရွာဘူး။ တေယာက္တလွည့္ထိန္းရင္းေပါ့ေလ။

ကုိယ္ဝန္လြယ္ထားတဲ့အခ်ိန္ ေမ်ာက္ၾကည့္မိရင္ ကေလးက အရမ္းေဆာ့ တယ္ၾကားဖူးတယ္ေလ။ ဒါနဲ႔ စဥ္းစားမိတယ္။ သူ႔အေမက ေမ်ာက္ကုိၾကည့္ရေအာင္လည္း မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးေပါ့။ မင္းစစ္ၿငိမ္းကုိ ေတာ့ တကယ္မႏိုင္ဘူးေနာ္လို႔လည္းေျပာလိုက္ေရာ သူ႔အေမက ဘယ္ႏိုင္မလည္းတဲ့ ငါသူ႔ကုိယ္ဝန္နဲ႔တုန္းက စားခ်င္တာက ဝက္ၿမီးနဲ႔ ငါးခ်ဥ့္တဲ့ေလ။

ဝက္ၿမီးနဲ႔ ငါးခ်ဥ့္ကုိ ဘယ္လိုစားခ်င္မွန္းမသိဘူးတဲ့။ သူအဲ့ဒါကုိစားခ်င္လို႔ ပါးစပ္က သေရေတာင္ ထြက္တယ္ဆိုပဲ။ ေၾသာ္ ဝက္ၿမီးဆိုတာကလည္း အၿငိမ္မွမေနပဲ။ ငါးခ်ဥ့္ပါေပါင္းလိုက္ေတာ့ ေအးေရာ။ ေမ်ာက္ပါၾကည့္မိရင္ေတာ့ မေတြးရဲေတာ့ဘူး။ ကေလးက ေဆာ့လည္းေဆာ့သလို ဥာဏ္လည္းေကာင္းတယ္။

အဲ့လိုဆိုေတာ့ သူတို႔သားေလး ေဆာ့လြန္းလို႔ ဖ်က္စီးလြန္းလို႔ဆိုၿပီးေတာ့ ညည္းမယ္ေတာ့ မထင္နဲ႔ေနာ္။ ပါးလံုးအဲ့အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဦးေလးကုိ ဟ ငါ့ဦးေလး တီဗီက ဖလပ္ျပားႀကီးနဲ႔ပါလား မို္က္တယ္ဆိုေတာ့ ပါးလံုးေရတဲ့ ငါလည္းရွိလို႔မဟုတ္ဘူးဟ မင္းစစ္ၿငိမ္းက သူမ်ားအိမ္သြားလည္ ေတာ့ အဲ့ဒီတီဗီကုိျမင္ၿပီး မထေတာ့ဘူးတဲ့ ေခၚေတာ့ ငိုတယ္တဲ့ အဲ့ဒါနဲ႔ ေနာက္ေန႔ သူအလုပ္လုပ္ ၿပီးရွာထားသမွ် ပုိက္ဆံအကုန္နဲ႔ သြားဝယ္ေပးလိုက္တာတဲ့။”

ေၾသာ္ ဒီလိုဆိုေတာ့ စကားမေျပာတတ္တဲ့ သားေလးက အမူအရာနဲ႔ေတာင္းဆိုတာကုိေတာင္ လိုက္ေလွ်ာေပးခ်င္တဲ့ ဖခင္တေယာက္ရဲ့ ေမတၱာကုိ ပါးလံုးခံစားလိုက္ရတယ္။ အဲ့လိုဆိုေတာ့ မင္းစစ္ၿငိမ္းအေမကလည္း တားမယ္ထင္လား။ ေစ်းဒီေလာက္ႀကီးတာ မဝယ္နဲ႔လို႔မတားတဲ့ အျပင္ ပါးလံုးနဲ႔ သြားတဲ့လမ္းတေလွ်ာက္ ငါ့သားေလးအတြက္ ငါ့သားေလးအတြက္နဲ႔ကုိ ေနတာပဲ။

ေၾသာ္ ဒီလိုဆိုေတာ့ လင္မယားႏွစ္ေယာက္လံုး သားကုိပဲၾကည့္တယ္ထင္ဦးမယ္။ အဲ့တီဗီႀကီးရဲ့ေဘးမွာ စာအုပ္စင္ကုိေတြ႔ေတာ့ ပါးလံုးက ပါးလံုးလည္း စာအုပ္ေတြအတြက္ စင္ဝယ္ရမယ္လို႔ ေျပာေတာ့ အဲ့စာအုပ္စင္က ရာဇဝင္နဲ႔ဆိုပဲ။

စာအုပ္စင္က အႀကီးႀကီးဗ်ာ။ အဲ့ဒါကုိ သူ႔မိန္းမက အိမ္မွာစာအုပ္ေတြပြေနတာပဲ စာအုပ္စင္ကုိ ဒီေန႔ပဲ လိုခ်င္တယ္ဆိုၿပီး ပူဆာတာနဲ႔ အဲ့စာအုပ္စင္ကုိ ေက်ာင္းကအျပန္ ဝင္ဝယ္ၿပီးေတာ့ ထမ္းလာတယ္တဲ့ေလ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ လူေတြကလည္း သူ႔ကုိေတာင္ေၾကာက္ၾကတယ္တဲ့ ဘယ္အခ်ိန္သူတို႔ေခါင္းေပၚ ဒီစင္ႀကီး ျပဳတ္က်မလည္းဆိုၿပီးေတာ့တဲ့ေလ။ ဒီႏိုင္ငံမွာ အဲ့ဒါမ်ဳိးထမ္းၿပီး သြားတဲ့သူမွ မရွိတာကုိး။ မအားတဲ့ၾကားက မိန္းမက ပူဆာေတာ့လည္း လုပ္ေပးတာပဲ။

မိန္းမကလည္း ခ်စ္လိုက္ပံုမ်ား ေစ်းသြားဝယ္ရင္းနဲ႔ ေနဦး ငါ့ေယာက်္ား ဒါေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္တယ္ ဆိုၿပီး အေျပးကေလးကုိ သူ႔ေယာက်္ားႀကိဳက္တာေတြ ဝယ္ေကၽြးတယ္ဗ်ာ။ ညဆိုေတာ့လည္း ရယ္စရာေတြေျပာ ပါးစပ္ကုိ မေစ့ရဘူး။ တေယာက္ကုိ တေယာက္ညွာရင္း ခ်စ္ရင္း ျဖည့္ဆည္း ေပးရင္းနဲ႔ ဒီမိသားစုဆီေရာက္သြားေတာ့ ပါးလံုးေတာ္ေတာ္ေလးကုိ လူသစ္ စိတ္သစ္ ျဖစ္လာ ပါတယ္။

ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ပါးလံုးေနာ္ေဝကုိေရာက္ကတည္းက မိုးလင္းလာရင္ ေက်ာင္းသြားဖို႔ျပင္မယ္ အခ်ိန္ရရင္ စာနည္းနည္းၾကည့္မယ္။ ေက်ာင္းတက္မယ္ ျပန္လာမယ္။ ေစ်းဝယ္မယ္။ ျပန္ေရာက္ရင္ ကြန္ပ်ဴတာ နည္းနည္းကိုင္မယ္။ ညစာျပင္မယ္။ စားမယ္။ တခါတေလ ဘေလာ့လည္မယ္။ စာၾကည့္မယ္။

အခန္းရွင္းမယ္။ ဒီလိုနဲ႔ လိမ့္ပတ္လည္ေနတာ။ အၿမဲတမ္း ဘာလုပ္လုပ္ သီခ်င္းေလးတေအးေအးနဲ႔ လုပ္တတ္တဲ့ပါးလံုး သီခ်င္းဆိုဖို႔ေတာင္ေမ့ေနတယ္။ ဒီေရာက္ၿပီးကတည္းက။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အရင္ဆို ဖုန္းေျပာျဖစ္ေပမယ့္ ၾကာေလ သူတို႔ကဖုန္းေခၚပါေျပာရင္လည္း မေခၚျဖစ္သလို သူတို႔ဖုန္းေခၚရင္လည္း ငါမအားလို႔ေနာ္။ ေနာက္ေတာ့ ျပန္ဆက္လိုက္မယ္ဆိုၿပီး ျဖစ္လာတယ္။

လူေတြနဲ႔ စကားေျပာဖို႔ေတာင္ ေမ့ေနတာလား။ ဘာျဖစ္တာလည္းေတာ့မသိဘူး။ ေျပာင္းလည္းလာတယ္။ လူက တိတ္ဆိတ္လာသလိုျဖစ္လာတယ္။ အဲ့ေတာ့ ၾကာလာေတာ့ လူက စက္ရုပ္လိုမ်ား ျဖစ္ေနသလားမသိဘူး။ တခါတေလ လမ္းေလွ်ာက္တာကုိ ေလွ်ာက္တယ္ ဆိုတာေတာင္ ေမ့ေနတတ္တယ္။ စိတ္ညစ္ရင္လည္း ငိုဖို႔ေမ့ေနသလို ေပ်ာ္ရင္လည္း ရယ္ဖို႔ေမ့တတ္တယ္။

အဲ့လိုျဖစ္ေနတဲ့ပါးလံုး အဲ့အိမ္ေရာက္သြားေတာ့ တခါမွ မရခဲ့ဖူးတဲ့ ေမတၱာ ဆက္ဆံမႈေတြ ရခဲ့တယ္။ ပါးလံုးအေဒၚေတြ အဖြားေတြက ပါးလံုးတို႔ကုိ အရမ္းခ်စ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ရုန္းကန္မႈေတြၾကားမွာ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ဆိုတာကုိေတာ့ ဆက္ဆံမခံခဲ့ရဘူး။ မနက္ဆို ဘယ္သူမွု မႏႈိးခင္ ကုိယ့္ဟာကုိ ထခဲ့ရတယ္။

ႏႈိးျခင္းမခံခဲ့ရဘူး။ အဲ့အိမ္ေရာက္ေတာ့ အရမ္းပင္ပန္းလို႔ ေန႔ခင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့ ပါးလံုးေရ ထေတာ့ဆိုၿပီး ည အိပ္မရပဲေနလိမ့္မယ္ဆိုၿပီး ေမထက္က ဆံပင္ေလးသပ္ၿပီးလာႏႈိးေတာ့ ၾကည္ႏူးမိတယ္။ တခါမွ ဒါမ်ဳိး အႏႈိးမခံရဖူးပဲကုိး။ ဆံုးမစရာရွိတာကုိ ေအးေအးေဆးေဆး ဆံုးမသလို ေျပာစရာရွိတာကုိလည္း ေအးေအးေဆးေဆးေျပာျပသြားတယ္။

ပါးလံုးျပန္လာတဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္မွာလည္း တလမ္းလံုး ပါးလံုးကုိဖုန္းေခၚတယ္။ ဖုန္းကုိင္ေနာ္ ဆိုၿပီးေတာ့လည္း တတြတ္တြတ္မွာတယ္။ မိဘက သားသမီးကုိ စိတ္ပူတဲ့ ခံစားခ်က္ကုိ ပါးလံုးခံစားလိုက္ရတယ္။ ပါးလံုးအေဖကေတာ့ ပါးလံုးကုိစိတ္ပဲခ်တာလား ယံုပဲ ယံုၾကည္ တာလားေတာ့ မသိဘူး။ ခရီးစထြက္ပါၿပီဆိုကတည္းက ဖုန္းကေလးတခ်က္ေတာင္ မေခၚဘူး။

ပါးလံုးျပန္ေရာက္ေတာ့ ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ေတြ ပုိမ်ားလာတယ္။ ေမတၱာဆိုတဲ့ အရာနဲ႔ ကင္းကြာရင္ လူဆိုတာ စက္ရုပ္တရုပ္လို ျဖစ္လာတတ္ပါလားဆိုတာလည္း သိလာတယ္။ အင္း ဒါနဲ႔ပဲ အရစ္က ေတာ္ေတာ္ရွည္သြားၿပီ။


အဲ့ဒါနဲ႔ ေနာက္ႏွစ္ေႏြရာသီ ပါးလံုးတို႔စပိန္အတူတူ သြားၾကမယ္တဲ့ ေျပာျဖစ္ေရာ။ ေနာက္ေတာ့ ပါးလံုးလည္း လည္ၿပီးပတ္ၿပီး အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဦးေလးက လို္င္းေပၚမွာေျပာတယ္။ ပါးလံုးတဲ့ ဝက္ၿမီးကုိ ႏိုင္ေအာင္ထိန္းႏိုင္ရင္ ေႏြရာသီ ခရီးစရိတ္ကုိ သူခံမယ္တဲ့။ ကဲ ဒီဝက္ၿမီးကုိ ဘယ္လိုဖမ္းရမလည္း။ ပါးလံုးလည္း မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ပါဘူး။

အခုေတာ့ ပါးလံုးတေယာက္ ရည္မွန္းခ်က္ တခုတိုးလာပါၿပီ။ အဲ့ဒါကေတာ့ တျခားမဟုတ္ဘူး။ တေန႔တေန႔ ဝက္ၿမီး ဘယ္လိုဖမ္းရပဆိုတာကုိပဲ ေတြးေနမိတယ္။
အကုိေတြအမေတြလည္း စာေလးဖတ္ ပံုေလးၾကည့္ပီး ဒီအတုိင္းေတာ့ ျပန္မသြားနဲ႔ေနာ္။ ဝက္ၿမီးဖမ္းဖို႔လည္း ကူစဥ္းစားေပးၾကဦး ဒါမွေနာက္ႏွစ္ ပုိ႔စ္အသစ္အဆန္းေလးေတြ တင္လို႔ရမွာဗ်။
ပံုေတြကုိ ႏွိပ္ၿပီးေတာ့ အႀကီးခ်ဲ႕ၾကည့္ရင္လည္း အစဥ္ေျပပါတယ္။

ဒါကေတာ့ ေနရွင္နယ္ သီေရတာရဲ့ ေဘးဘက္က အရုပ္သံုးရုပ္ပါ။ သူတို႔က နာမည္ေက်ာ္ ျပဇာတ္သမားေတြေပါ့။



သူတို႔ေတြခ်ည္း ၇ိုက္ခဲ့တဲ့ ပံုကလည္း မရွိ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိလည္း ဗဟုသုတကလည္း ဖလွယ္ခ်င္ဆိုေတာ့ ဒီလိုပဲတင္လုိက္ပါတယ္ ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါ။

ဒါကေတာ့ လႊတ္ေတာ္ရံုးပါ။

ဒါကလည္းအတူတူပဲ ဟိုဘက္ဒီဘက္ စံုေအာင္ရိုက္ထားတာပါ။

ဒါကလည္း ေနရွင္နယ္သီေရတာကုိ ၇ိုက္ထားတာပါ။ ဟိုအေပၚက လူသံုးေယာက္နဲ႔႕ ေဘးဘက္ေပါ့ေနာ္။


ဒါကေတာ့ ပါးလံုးေျပာတဲ့ ကုိယ္လံုးတီးပန္းၿခံက angry boy ေပါ့။ သူ႔ပံုက အရမ္းကုိအသက္ဝင္တယ္ဗ်ာ။ ေနကရွိန္ေနေလေတာ့ ရိုက္ထားတာ သိပ္ေတာ့ မျမင္ရဘူးျဖစ္သြားတယ္။ ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါ။

သဘာဝက်က် ထုထားတဲ့ အရုပ္ေတြကုိ သေဘာတက်ရိုက္ခဲ့တာေလးေတြ ေဝဌတာပါ။


အဘိုးႀကီးအဘြားႀကီးျဖစ္ေနရင္ေတာင္ အဘိုးႀကီးစိတ္ညစ္ စိတ္ဓါတ္က်ေနတဲ့အခ်ိန္ အဖြားႀကီးက ေဘးက အားေပးေနတယ္တဲ့။ (ထင္တာကုိေျပာတာ)

အင္း ဒီပံုကေတာ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံက လူမ်ဳိးတုံးသတ္ျဖတ္ျခင္းကုိ ခံရတဲ့ Red Indians လူမ်ဳိးပါ။ ဒါက လူနည္းစုက်န္တာပါ။ သူတို႔မႈတ္တာက ဝါးနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ ပုေလြလိုေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ တေခ်ာင္းတည္းမဟုတ္ဘူး ဆက္ထားတာ လူရိုင္းကားထဲက အသံမ်ဳိးစံုကုိ လုပ္ႏိုင္တယ္ဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ သီခ်င္းဆိုတာလည္း အသံက ေကာင္းေနေရာဗ်ာ။ တခ်ဳိ႕က ပိုက္ဆံထည့္ၾကတယ္ သူတို႔အေခြေတြလည္း ေရာင္းတယ္။ ပစၥည္းလည္းေရာင္းတယ္။ သေဘာက်တယ္ဗ်ာ။ သနားလည္း သနားမိတယ္။ လူသားခ်င္းအတူတူ ဘာလို႔မ်ား ဒီလိုရက္စက္ပါလိမ့္ေပါ့။ စိတ္ထဲရွိတာကုိ ေျပာျပတာပါ။


အင္း ဒါကေတာ့ က်ားခ်ည္းပဲ သံုး (ေကာင္)လို႔ကေတာ့ ေျပာလို႔မရဘူးဗ် ဦးေလးကပါေလေတာ့ ကုိယ့္ဟာကုိသာ ျဖည့္ဖတ္သြားေတာ့ေနာ္။ ဒီက်ားႀကီးက ေတာ္ေတာ္အသက္ပါတယ္ဗ် ေနာ္ေဝႏိုင္ငံကုိေရာက္တဲ့ သူတိုင္း ဒီက်ားေရွ႕မွာ ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကတယ္။ က်ားႀကီးကုိေရႊ႕မယ္ဆိုတုန္းကလည္း လူထုကုိေၾကျငာသလို က်ားႀကီးကုိျပန္ထားမယ္ဆိုတုန္းကလည္း လူထုကုိေၾကျငာတယ္။

လာပါၿပီ မင္းသား ဒါကေတာ့ ေနာ္ေဝအမ်ဳိးသားေန႔မွာ ဝက္ၿမီး တေယာက္ က်ားဆိုမွက်ား တႏွစ္မျပည့္ေသးတဲ့က်ား ေကာင္မေလးကုိ ခ်ိတ္ေနတာေလ။ ပါးစပ္ဟလို႔ သူ႔ကုိမ်က္ႏွာေပၚေအာင္ ၇ိုက္ဖို႔က လူၾကပ္ေနလို႔ ၇ိုက္မရဘူးျဖစ္တာကုိ မွီရာကုိရိုက္ထားလိုက္တဲ့ပံု။

ဒီပံုကေတာ့ သူ႔အေဖနဲ႔အေမ ဓါတ္ပံု၇ိုက္လြန္းလို႔ အရိုက္မခံခ်င္တဲ့အတြက္ စိတ္ဆိုးၿပီး ဆူပုပ္ေနတဲ့ပံု။

ဒါကေတာ့ ေလညွင္းခံေနတာတဲ့ေလ။

ဒါကေတာ့ သတင္းစာဖတ္ရင္း စေတာ့ေစ်းကြက္ၾကည့္ေနတာ သူေလးလသားတုန္းကေပါ့။

အင္း မိုက္တဲ့လူထြက္ခဲ့ က်န္တဲ့သူနဲ႔ခ်မယ္တဲ့ စိန္ေခၚေနတာ။ လိမၼာရင္ စာရင္းေပးခဲ့လို႔ရတယ္ေနာ္။

ေစ်းျခင္းထဲလည္း ဝင္မယ္ဆိုတာခ်ည္းပဲ။

ဒါကေတာ့ ဝမ္းဆက္နဲ႔ ပုိ႔စ္ေပးေနတာ။

ေဘာလံုးတလံုးနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ ဝက္ၿမီး

ဒီလိုလည္း ဝင္ခ်င္ေသးတာ

အင္း ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ အိပ္ရင္ ဒီလုိပဲ ေမွာက္အိပ္တတ္တယ္။ ဘယ္အခ်ိန္အိပ္အိပ္ ဒီအတုိင္းပဲ။

သူအိပ္တဲ့ပံုကေတာ့ တပံုစံတည္းပဲ။ မႏိုးမခ်င္း ဒီအတိုင္းပဲ။

လမ္းေလွ်ာက္တတ္ခါစပဲရွိေသးတယ္ ေခသူမဟုတ္ ဌက္ဖမ္းမယ္ဆိုပဲ။

အင္း ဒီေဂ်ဆိုေတာ့လည္း ပြတ္လိုက္တာပဲ။

ဆုန္သင္းပါရ္လည္း အလြတ္မေပးဘူးေလ။

ဒါကေတာ့ ပါးလံုးေျပာတဲ့ ဦးေလးမိသားစု ကုိယ္လံဳးတီးပန္းၿခံေရွ႕မွာ ရိုက္ထားတဲ့ပံုပါ။

ခ်စ္မယ္ဆိုတာခ်ညး္ပဲ။

ခ်စ္ၾကပါ ခ်စ္ၾကပါ။

အခုလိုလည္း ဇိမ္ခံတတ္ေသးတယ္။

သြားခဲ့သေလာက္ကုိ မွ်ေဝလိုက္ပါတယ္။ အမွားပါရင္လည္း ခြင့္လႊတ္ေစခ်င္ပါတယ္။
တေယာက္စီတိုင္းအေပၚတြင္ ဘုရားသခင္ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ညီမေလး ပါးလံုး

ဆက္ဖတ္ရန္...

Sunday, September 6, 2009

ဘယ္သူပါလိမ့္ေပါ့ ဖားျပဳတ္ႀကီးကုိး



အင္း မေန႔ကတည္းက ပါးလံုးဒီပုိ႔စ္ကုိ တင္မလို႔ပါ တင္ၿပီးေတာ့မွ ျပန္ျဖဳတ္လိုက္တာ။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ေရးခ်င္တဲ့ ဦးတည္ခ်က္ႀကီး ကဘာကုိဆိုလိုခ်င္မွန္း မေပၚဘူးဗ်ာ။ ပုိ႔စ္ရဲ့ ဆိုလိုရင္းဘာမွန္းမသိတာမေျပာနဲ႔ေလ ပါးလံုးကုိယ္တိုင္လည္း စိတ္က ဘယ္တိုင္းျပည္ေရာက္ေနမွန္းမွ မသိတာကုိေနာ္။ ေသခ်ာတာေတာ့ စိတ္က ျမန္မာျပည္မွာပါ ။အေျပးတပိုင္းနဲ႔ကုိ ျပန္ခ်င္မိတာပါျမန္မာျပည္ကုိ။ ဒါေပမယ့္ ေအာင္ျမင္မႈတခုခု မပါပဲ မျပန္ခ်င္ေလေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ပဲ အားေပးလုိက္ရေတာ့တယ္ “ဟိုက္တင္း” ပါးလံုးေရလို႔ေလ။

ပါးလံုး မေန႔က စာေရးေနရင္းနဲ႔ အကုိတေယာက္က လွမ္းပို႔ေပးတယ္။ ကေလးေတြ ဝါးလံုးတီးၿပီး သီခ်င္းဆိုၿပီး ပုိက္ဆံေတာင္းေနတဲ့ လင့္ေလးကုိ လွမ္းပို႔ေပးတယ္။ လူက ထမင္းစားရင္းတန္းလန္းနဲ႔ ဆက္လည္းမစားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ မ်က္ရည္လည္း ဝဲမိတယ္။ သိေနေပမယ့္ အခုလိုက်ေတာ့ ပုိမခံစားႏိုင္ဘူးဗ်ာ။ ဘာလုပ္ေပးႏိုင္မလည္း။ ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလည္း စဥ္းစားမိတယ္။ ေက်ာင္းတက္ရင္း အလုပ္လုပ္ခ်င္တယ္။

အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ ကူညီခ်င္မိတယ္။ ကုိၾကယ္ေလးကုိလည္း ေတာ္ေတာ္အားက်တယ္။ အလုပ္ကလည္း ရွာတာကုိ မရဘူးဗ်ာ။ လိုခ်င္လြန္းလို႔ျဖစ္မယ္။ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ေလး သြားလုပ္ခ်င္မိတယ္။ ပင္ပန္းမယ္ဆိုတာသိေပမယ့္ ကေလးေတြ ပင္ပန္းတာကုိ မမွီေလာက္ပါဘူး။ သူတို႔ကို ပါးလံုးအရမ္းသနားတယ္ဗ်ာ။ ဘာေျပာရမွန္းကုိမသိေအာင္ပဲ။ စိတ္လည္းေတာ္ေတာ္မေကာငး္ဘူးဗ်ာ။

ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတာေလးကုိ ေျပာျပတာပါ။ ပါးလံုးသြားတဲ့ အစည္းအေဝးအေၾကာင္းေလးကုိ ပံုေလးေတြနဲ႔ပဲ ေျပာျပလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္။ စာေရးထားတာက ဦးတည္ခ်က္ေပ်ာက္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္မတင္ေတာ့ဘူးေနာ္။ ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါေနာ္ အကုိအမမ်ား။ ဝက္ဝံေလးတက္ဂ္ထားတဲ့ ပုိ႔စ္ကလည္း တင္ခ်င္ေပမယ့္ သံခေမာက္ မဝယ္ရေသးလို႔အဟိ။
ေအာက္ကပံုေလးေတြကုိ ရႈ႕စားလိုက္ဦးေနာ္။


ဒါက ကစားေနၾကတဲ့ပံုေလ

ဒီပံုကေတာ့ ေဆြးေႏြးေနၾကတဲ့ပံုေပါ့ေနာ္။

ဒါကေတာ့ ဝန္ႀကီးကုိးေယာက္

အဲ့ေန႔က ပါးလံုးတုိ႔နဲ႔ လာေဆြးေႏြးတာက အဂၤလန္က ဆရာ။ သူနဲ႔႕ လူေတြရဲ့ စရိုက္ ဗီဇ အေၾကာင္းကုိေဆြးေႏြးတာေပါ့ေနာ္။ ပါးလံုးတို႔အကုန္လံုး အဲ့ဒါကုိ လန္႔ေနၾကတာေလ။ ေလးမယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့။ ရင္လည္းခုန္ၾကတယ္။ အဲ့ေန႔ကုိလူတိုင္း စိတ္ဝင္တစားေစာင့္ေနရတာကုိး။

ကဲ ငါ့တို႔ဗီဇအေၾကာင္း လူေတြရဲ့ အက်င့္စရိုက္ေတြအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးမယ္ေဟ့လို႔ မေျပာပဲ ပါးလံုးတို႔ ရင္ခုန္ေနတဲ့ ဗီဇဆီကုိ မသိမသာေလးေရာက္သြားပါတယ္။ သူက မ်က္ႏွာဖံုးေတြ အမ်ားႀကီးပဲသူပါလာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူကမ်က္ႏွာဖံုးတခုကုိတပ္လုိက္တယ္။ ႏွဖူးမွာ ပါးစပ္ပံုႀကီးနဲ႔။ ၿပီးေတာ့ အဲ့ဆရာက အဲ့မ်က္ႏွာဖံုးတပ္ၿပီးေတာ့ စကားကုိေသေအာင္မ်ားတာ။

ပါးလံုးတို႔ကေျပာတာေပါ့ ငါတို႔အစည္းအေဝးလုပ္ေနတယ္။ ဝင္ေဆြးေႏြးဆိုေတာ့ သူေျပာခ်င္ရာကုိ ပဲေျပာေနတယ္။ ပါးလံုးတို႔က သူ႔ကုိဒီအစည္းအေဝးထဲမွာ သူပါေဆြးေႏြးေအာင္လုပ္ရမွာေလ ဥေပကၡာ ျပဳလို႔မရဘူး။ ဘယ္လိုလူပဲျဖစ္ျဖစ္ တန္ဖိုးထားၿပီး ရေအာင္ဆြဲေခၚရမယ့္ အေနအထားျဖစ္ သြားတာေပါ့ေနာ္။ ဒါကေတာ့ ေဆြးေႏြးရင္းနဲ႕မွသိလာတာ။

အဲ့လိုပဲ မ်က္ႏွာဖံုးေတြ တခုၿပီးတခု တပ္တယ္။ အ၇မ္းအပ်င္းႀကီးတဲ့ပံုေတြ ငါသိငါတတ္ ငါေျပာတာ အမွန္ဆိုတဲ့ ပံုေတြ တပ္တယ္ဗ်ာ။ အဲ့လိုတပ္ရင္းနဲ႔ မ်က္ႏွာဖံုးတခုကုိလည္း တပ္လုိက္ေရာ ပါးလံုး ဝင္ေဆြးေႏြးဖို႔ေတာင္ ေမ့သြားတယ္။ ငါဒီရုပ္ႀကီး ျမင္ဖူးပါတယ္ေပါ့ေလ။ ဘယ္မွာျမင္ဖူးတာပါလိမ့္ ေပါ့။

မ်က္ႏွာက ၿပဲၿပဲဗ်ာ ဖားျပဳတ္လိုပဲ ဖားျပဳတ္ကုိေတာ့ အားနာပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အဲ့မ်က္ႏွာဖံုးက ႏွဖူးမွာလည္း ၾကယ္ႀကီးနဲ႔ ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒါတပ္ၿပီးေတာ့ သူကလူတကာကုိ အာဏာလုိက္ေပးၿပီး အႏိုင္က်င့္ေနေလရဲ့ဗ်ာ။ ေၾသာ္အဲ့ေတာ့မွ အမွတ္ရတယ္။ အသက္ကုိ နံရိုးၾကားမွာ မူလီနဲ႔စုတ္ထား တဲ့ ႀကိမ္စာဝေလ ေမာင္လွေလကုိပဲကုိး။

အဲ့မ်က္ႏွာဖံုးနဲ႔ပံုကုိျမင္ေတာ့ ပါးလံုးကေလးေတြကုိ သတိယတယ္။ ဒီႏိုင္ငံေတြမွာက ကေလးေတြကုိ အရမ္းဦး စားေပးတယ္။ အဲ့ဒါဘာလို႔ဦးစားေပးတာလည္းတဲ့ ပါးလံုးကုိ ဆရာမကေမးဖူးတယ္။ ပါးလံုးေျဖ လိုက္တာက ကေလးဆိုတာ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ လူႀကီးျဖစ္လာမယ္။

အနာဂတ္ရဲ့မ်ဳိးဆက္သစ္လို႔ လူႀကီးဆိုတာ အိုၿပီးရင္ ေသမွာအဲ့ေတာ့ တိုင္းျပည္တျပည္မွာ ကေလးေတြကုိ ေသခ်ာျပဳစုပ်ဳိး ေထာင္မွသာ ကေလးေတြ ႀကီးလာရင္ ပညာတတ္ေတြေပါမယ္။ ပညာတတ္ေတြ ေပါမွသာ တိုင္းျပည္ေနာင္ေရး စိတ္ေအးရေပမေပါ့လို႔ ေျဖခဲ့ဖူးတယ္။

အခုေတာ့ ကေလးေတြက ပညာရွာဖို႔မေျပာနဲ႔ တရက္ကုိ ထမင္းတနပ္စားရဖို႔ေတာင္ ဝါးလံုးကုိတီး ၿပီးေတာ့ သီခ်င္းဆိုရင္း ပုိက္ဆံေတာင္းစားေနရတယ္။ ဒီႏိုင္ငံေတြမွာ ကေလးေတြကုိ စကားေျပာ ရင္ ကေလးကေမာ့ၾကည့္ရတာမ်ဳိးမလုပ္ဘူး။ ကေလးေတြကုိ တရိုတေသေလးေျပာတယ္။ အေလး ထားတယ္။ ဘယ္ေလာက္ငယ္တဲ့ ကေလးျဖစ္ပါေစ သူတို႔ရဲ့ စိတ္ကူးကုိ သူတို႔ရဲ့အယူအဆကုိ ေသခ်ာစဥ္းစားေပးတယ္။ အေရးတယူလုပ္တယ္။ ကြာပ။

ေၾသာ္ ဒါေတြေျပာရင္ေဒါေတြပါတယ္ အဲ့ေတာ့ ေဒါေတြမပါရေအာင္ ဒါေတြမေျပာေတာ့ဘူးဗ်ာ။ အရစ္နည္းနည္းရွည္သြားတယ္။ ဟဲဟဲ ဒီေအာက္က သံုးပံုက အဲ့ဆရာသမား သရုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ပံုပါ။



အဂၤါေန႔က်ေတာ့ ပါးလံုးတို႔ကုိ အဖြဲ႔ေသးေလးေတြခြဲလိုက္တယ္။ ေဆြးေႏြးရမယ့္အေၾကာင္း အရာ ကုိေျပာတယ္။ ဘာသာေရးေပါ့ေနာ္။ ဘာလို႔ယံုၾကည္လည္း ဘာကုိကုိးကြယ္လည္း အဲ့ေန႔က အဲ့ဒါ ေဆြးေႏြးတယ္။ အဲ့လိုၿပီးေတာ့ ညေနပိုင္းမွာ ပါးလံုးတို႔ကုိ အဖြဲ႔ႏွစ္ဖြဲ႔ခြဲလိုက္တယ္။ တဖြဲ႔ကေတာ့ ဟိုတယ္မွာေနခဲ့ရတယ္။

သူတို႔ကေတာ့ အေၾကာင္းအရာတခုကုိ ေဆြးေႏြးေပါ့ေနာ္။ ပါးလံုးတို႔အဖြဲ႔ကေတာ့ ျပတိုက္ကုိေလ့ လာေရးသြားရတယ္။ ေနာက္ေန႔တျခားအဖြဲ႔သြားတဲ့အခ်ိန္ ပါးလံုးတို႔က ေဆြးေႏြးေပါ့ အဲ့လိုခြဲလိုက္ တယ္။ အဲ့ဒီျပတုိက္မွာ ဓါတ္ပံုေတြရိုက္ခဲ့တယ္။ အံ့ၾသတာက ဒီေနာ္ေဝႏိုင္ငံမွာ အဲ့ဒီလီလီဟန္းမား မွာ ဟိုးအရင္က စခဲ့တဲ့ ေနရာေပါ့ေနာ္။ လူေတြေနသြားတယ္။

ရြာတရြာေပါ့ အဲ့ဒါကုိ ဟိုးေရွးက သံုးခဲ့တဲ့အတိုင္း သမိုင္းနဲ႔တကြသူတို႔ထားထားတာ ေတြ႔ရတယ္။ ဘုရားေက်ာင္းေတြ ေနာက္တံငါရြာ ေနာက္ေတာ့ ေက်ာင္း ဘယ္အျခမ္းက မိန္းခေလးထိုင္တာက အစ ေသေသခ်ာခ်ာဗ်ာ။ ပါးလံုးတို႔ကုိ လိုက္ရွင္းျပတယ္။

ပါးလံုးဓါတ္ပံုေလးေတြျပရင္းနဲ႔ ျပန္ေျပာျပမယ္ေနာ္။ ေအာက္မွာ။ အဲ့လိုသြားရေတာ့ေလ အံ့ၾသမိတယ္။ ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္တယ္။ အဲ့ေခတ္ ကလူေတြက ေတာ္ေတာ္ အရပ္ပုပံုရတယ္ဗ်ာ။ အိပ္ယာေလးေတြက ေသးေသးေလးေတြ ၿပီးေတာ့ အိမ္ေတြကိုသူတို႔က အခုထိ ထိမ္းသိမ္းထားတာေတြ႔ရတယ္။

အႏွံ႔သြားတာေတာင္ မႏွံံဘူးဗ်ာ။ အခ်ိန္ကသိပ္မရဘူး ေန႔တဝက္ပဲဆိုေတာ့ေလ။ အဲ့ဒါကုိ ရသ ေလာက္ အေျပးအလႊားလည္ရတာေပါ့ေလ။ ပါးလံုးရယ္ Sindre ဆိုတဲ့ ပါးလံုးသူငယ္ခ်င္းရယ္။ သူနဲ႔ကဟိုေရာက္မွခင္တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ခင္သြားတယ္။ သူ႔ကင္မယာနဲ႔ပဲအကုန္ရိုက္ လိုခ်င္တာကုိ ေျပာၿပီး၇ိုက္ခိုင္းရတယ္။ ဟိုမွာ သြားတာ လူက ၂၄ေယာက္ဆိုေတာ့ ၿပီးေတာ့ ကုိယ့္ဟာကုိ လည္ခိုင္းတယ္ေလ။
ဘယ္ေလာက္က်ယ္လည္းဆိုေတာ့ အဲ့ဒီေျမပံုစာရြက္ေလးကုိင္ၿပီးသကာလ ေလွ်ာက္လည္ရပါတယ္။
ဒီပံုက အဲ့ဒီျပတိုက္ထဲကေပါ့ေနာ္ ဟိုးအရင္က အဲ့ၿမိဳ႕မွာတံငါသည္ေတြက ရြာတရြာလိုပဲ သပ္သပ္ေနၾကတယ္။ အဲ့ဒီတံငါရြာသားေတြ တက္ခဲ့တဲ့ ဘုရားေက်ာငး္ေရွ႕မွာ ရိုက္ခဲ့တာပါ။ အိမ္ဟုတ္ဘူးေနာ္။ အဟိ။
ဒါကေတာ့ အဲ့ျပတိုက္ထဲမွာရွိတဲ့ ဟိုးအရင္က လူေတြတက္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းပါ။ အဲ့ေျမပံုက အဲ့ေခတ္ကတည္းက သံုးခဲ့တဲ့ေျမပံုပါ။ အဲ့ဝတ္စံုကေတာ့ အဲ့ေခတ္ကလူေတြဝတ္တဲ့ ရိုးရာဝတ္စံုပါ ျပတိုက္ထဲမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့သူေတြက အဲ့ဝတ္စံုေတြကုိ ဝတ္ၾကရပါတယ္။
အင္း ဒီအိမ္ကေတာ့ အဲ့ဒီရြာမွာရွိတဲ့ ပုိက္ဆံခ်မ္းသာၿပီး အရမ္းကုိ ေမာက္မာတဲ့ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ရဲ့အိမ္ေပါ့ အခုစားပြဲက သူ႔အခန္းထဲက သူ႔ကုတင္ေဘးက စားပြဲပါ အဲ့ေခတ္က က်မ္းစာအုပ္ကေလးပါ တင္ထားတယ္ေလ အခုေနာ္ေဝစာနဲ႔ မတူဘူးဗ်။
ဒါကေတာ့ သူအိပ္တဲ့ကုတင္ေပါ့ေနာ္။ အရပ္ပုတယ္ထင္တယ္ေနာ္ ကုတင္မွန္သမွ် အဲ့ေလာက္ပဲဗ် အိမ္တိုင္းကကုတင္ေတြေလ။
ဒါကေတာ့ သူေဌးမႀကီးရဲ့မီးဖိုေဆာင္ေပါ့ဗ်ာ။ သူသံုးခဲ့တဲ့ ပစၥည္းေလးေတြေလ။
ဒါကေတာ့ သူေဌးမႀကီးရဲ့ ဧည့္ခန္းေပါ့
ဒီပံုကေတာ့ ဘုရားေက်ာင္းအတြင္းပိုင္းပံုပါ။
အင္း ဒီပံုကေတာ့ ဘုရားေက်ာင္းအျပင္ပိုင္းေပါ့ေနာ္။
ဝက္ဝံေလးေရ ငါေနာက္အပတ္မွ နင့္တက္ဂ္ပုိ႔စ္ေရးေတာ့မယ္ေနာ္။ ပါးလံုးလီလီဟန္းမားၿပီးေတာ့ ခရီးဆက္ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းေလးပါ ေနာက္ေတာ့မွေရးေတာ့မယ္။ ဝက္ၿမီးေလးတို႔အိမ္ ေရာက္ခဲ့တဲ့အေၾကာငး္ေပါ့။ အဟိ။

တစ္ဦးတေယာက္စီတိုင္းအေပၚတြင္ ဘုရားသခင္ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ
ခင္မင္လွ်က္
ညီမေလး ပါးလံုး

မန္႔ခဲ့ေနာ္ ေကာင္းတယ္မေကာင္းဘူးေပါ့ေနာ္။

ဆက္ဖတ္ရန္...