အပုပ္ခ်ိန္

ပါးလံုးတို႔ေတာင္ငူၿမိဳ႕မွာ အလယ္ကၽြန္းဆိုတဲ့ ရြာေလးတရြာရွိတယ္။ အလယ္ကၽြန္းလို႔ ဘာလို႔နာမည္ေပးလည္းဆိုေတာ့ စစ္ေတာင္းျမစ္ က ေတာင္ငူၿမိဳ႕နားမွာ ေကြ႔ေကာက္ေနတယ္။ အဲ့ဒီေကြ႔ေကာက္တဲ့ ေနရာကေနပဲ ျမစ္လက္တက္တခုက ခြဲထြက္သြားတယ္။

အေရွ႕ ၂မိုင္ေက်ာ္ေလာက္က်မွ သူကစစ္ေတာင္းျမစ္ထဲကုိ ျပန္စီးဝင္သြားတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ ျမစ္လက္တက္နဲ႔ စစ္ေတာင္းျမစ္ရဲ့ၾကားမွာ ကၽြန္းႀကီးတကၽြန္း ျဖစ္က်န္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီကၽြန္းေပၚမွာ ရြာတည္ထားတယ္။ အဲ့ဒီရြာကုိ အလယ္ကၽြန္းရြာလို႔ ေခၚၾကတယ္။

ပါးလံုးအေဖရဲ့ အမ်ဳိးေတြက အလယ္ကၽြန္းကပါ။ အေဖက အဲ့ဒီရြာမွာ အေျခခ်မယ္လို႔ ရည္ရြယ္ၿပီး ပါးလံုးတို႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက အိမ္ေဆာက္ထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပါးလံုးေျခာက္တန္းေရာက္မွ အဲ့ဒီရြာကုိ ေျပာင္းေနျဖစ္တယ္။

အဲ့ဒီရြာမွာ သႀကၤန္မတိုင္ခင္ဆိုရင္ အိမ္မိုးေလ့ရွိၾကတယ္။ ေအာက္ျပည္ရြာမွာလို ဓနိမိုး မဟုတ္ဘူးဗ်။ သက္ကယ္တို႔ အင္ဖက္တို႔ မိုးၾကတယ္။ သက္ကယ္ဆိုတာကေတာ့ ျမက္ရွည္တမ်ဳိးပါ။ သူ႔ကုိျပန္က်စ္ရတယ္။ ပါးလံုးတို႔ေဒသအေခၚဆိုရင္ေတာ့ သက္ကယ္ပစ္တယ္လို႔ ေခၚၾကတယ္။

အဲ့ေတာ့ အိမ္မိုးဖို႔အတြက္ ေလးေလးက သက္ကယ္သြားရိတ္တယ္။ ေလးေလးဆိုတာကေတာ့ အေဖ့ညီမ တဝမ္းကြဲပါ။ တရြာတပုဒ္ဆန္းဆိုသလို အဲ့ဒီရြာမွာ အေဒၚမွန္သမွ်ကုိ ေလးေလးလုိ႔ ေခၚေလ့ရွိၾကတယ္။ ပါးလံုးတို႔ေလးေလး(အေဒၚ)က ေအးလည္းေအးတယ္။ ေတာ္ရံုဆိုလည္း သူမ်ားအေၾကာင္း မေျပာတတ္ဘူး။



ေလးေလးႏွစ္တိုင္း သက္သယ္ရိတ္ေနၾက သက္ကယ္ခင္းနားမွာ ရဲမိသားစု ေနတဲ့ အိမ္တအိမ္ရိွတယ္။ တခါေတာ့ ေလးေလး သက္ကယ္ရိတ္ျပီး ျပန္လာတာ တလမ္းလံုး ျပံဳးစိစိ ျဖစ္လာတာေတြ႔တယ္ေလ။

အိမ္ေရာက္ေတာ့လည္း တခုခုကို သေဘာက်ေနတဲ့ ပံုနဲ႔ ဘယ္သူမွ မျမင္ဘူးထင္ျပီး တေယာက္ထဲ ၾကိတ္ရယ္ေနေလရဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္ ပါးလံုးက မလွမ္းမကမ္းမွာ စာဖတ္ရင္းနဲ႔ အကဲခတ္ေနမိတယ္။ဒါနဲ႔ ပါးလံုးလည္း တီဘူ႔ကို တိတ္တိတ္ေလး သြားအေၾကာင္းၾကား လိုက္တယ္။

ပါးလံုးတို႔မွာ အေဒၚသံုးေယာက္ရွိတယ္။ မာရာ၊ မာဘူ၊ မာပါဆိုၿပီးေတာ့ေပါ။ ကခ်င္ေတြက နာမည္ကုိ အဲ့လိုေပးေလ့ရွိၾကတယ္။ ပါးလံုးတို႔က တီရာ၊ တီဘူ၊ တီပါဆိုၿပီး ေခၚၾကတယ္။ အဲ့ဒီအေဒၚသံုးေယာက္ထဲမွာ တီဘူက စာအဖတ္ဆံုး။ ၿပီးေတာ့ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ဟာသအရမ္းေျပာ တတ္တယ္။

တီဘူလည္း အိမ္ေရွ႕ထြက္လာျပီး အမ နင္ဘာေတြ သေဘာက်ေနတာလဲ ငါ့ကိုလည္း ေျပာျပ စမ္္းပါဆိုျပီး ေမးေတာ့ ေလးေလးလည္း သူဒီေန႔ သက္ကယ္ရိတ္ ရင္းျမင္ခဲ့ရတဲ့ ဟာသေလးတခု ျပန္ေျပာျပတယ္။

ဒီေန႔ေန႔လည္ဘက္မွာတဲ့ ရဲမိန္းမက အ၀တ္ေလွ်ာ္ဘို႔ အ၀တ္ဇလံု ကိုင္ျပီး အိမ္ေပၚက ဆင္းလာတယ္တဲ့ ။ေလွကား ၂ ထစ္ေလာက္ပဲ ဆင္းရေသးတယ္ သူ၀တ္ထားတဲ့ထမိန္က တံခါးေအာက္မွ ခုတဲ့ တုတ္ေခ်ာင္းအစထြက္ေနတာကို ျငိျပီး အေနာက္က ေဆာင့္ဆြဲလိုက္သလို ျဖစ္တာေပါ့။ အဲ့ဒါနဲ႔ အဲဒီမိန္းမလည္း ေလွကားေပၚက ေဇာက္ထိုးက်ပါေလေရာ။

ေလွကားက သိပ္မျမင့္ေတာ့ သိပ္ျပႆနာမရိွေပမယ့္ အဲ့ဒီမိန္းမ ဒုကၡေရာက္သြားတာက သူ႔ထမီက အေပၚက တုတ္ေခ်ာင္းမွာ ၿငိက်န္ခဲ့ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီမိန္းမ ထမီမပါပဲ ေအာက္ကုိ “ ေအာင္မေလး” လို႔ ေအာ္ၿပီး ေဇာက္ထိုး ျပဳတ္က်သြားတယ္။

အဲ့မိန္းမလည္း ရွက္ရွက္နဲ႔ အိမ္ေပၚ ျပန္တက္ေျပးတာ သူ႔မွာကမန္းကတန္း တက္ရလို႔ထင္တယ္။ ေလွကားသံုးထစ္ပဲ တက္ရေသးတယ္ ေခ်ာ္ၿပီးေတာ့ ျပန္ျပဳတ္က်လာတယ္။ ငါ့မွာ ျပန္ျပဳတ္က်လာတာ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ တလမ္းလံုးရယ္ေနမိတာဆုိၿပီး ျပန္ေျပာျပတာ ပံုေပၚလြန္းေတာ့ ပါးလံုးတို႔လည္း ဝုိင္းရယ္ၾကတာေပါ့။

အဲ့ေန႔ကစၿပီး ေလးေလးျပန္လာတိုင္း အဲ့ရဲမိန္းမရဲ့ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္း ျဖစ္ေၾကာင္းရယ္ကုန္စင္ကုိ ေလးေလးက အိမ္မွာ ျပန္ေျပာျပတယ္ဗ်။ ေလးေလးေျပာဖို႔ ေမ့ေနရင္ေတာင္ တီဘူတို႔က ဝိုင္းေမးတယ္ သတိတယ ရဲမိန္းမေရာ ဘယ္လိုလည္း ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့။

အဲ့လိုနဲ႔ ပါးလံုးတို႔ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ေတာ့ အဲ့အခ်ိန္က ပဲေပၚတဲ့အခ်ိန္ ပါးလံုးတို႔ရြာမွာက အခင္းရွိတဲ့သူေတြက ပဲစိုက္တယ္။ ႏွမ္းစိုက္တယ္။ ပဲဆိုတာကေတာ့ ေျမပဲပါ ဆီခ်က္တဲ့ ေျမပဲ။ ျပဳတ္စားတဲ့ သံုးစစ္ပါတဲ့ ေျမပဲမဟုတ္ပါဘူး။ သူက ႏွစ္ဆစ္ပဲပါတယ္။

အဲ့လို ပဲေပၚခ်ိန္ဆိုရင္ ပဲႏႈတ္တဲ့သူက ႏႈတ္ၾကတယ္။ ပါးလံုးတို႔ကေတာ့ ပဲေျခြတယ္။ ပဲေျခြတယ္ ဆုိတာကေတာ့ ပဲပင္ကပဲကုိ ေျခြရတာေပါ့ေနာ္။ ၿပီးမွ ဆီျပန္က်ိတ္တဲ့ဆီကုိ ပုိ႔ၾကရတယ္။ ပဲေျခြ တယ္ဆိုလို႔ အိမ္ကပဲကုိ ေျခြတယ္ေတာ့မထင္နဲ႔ေနာ္။

အိမ္ကပဲကုိေျခြရင္ ေသခ်ာတာက မုန္႔ဖိုးမရဘူးဗ်။ အိမ္ကပဲက ဘယ္အခ်ိန္ေျခြေျခြရတယ္ေလ။ သူမ်ားအခင္းမွာ ေျခြတာက ညဘယ္ေျခြလို႔ရပါ့မလည္း။ ၿပီးေတာ့ တျပည္ကုိ ဘယ္ေလာက္ဆုိၿပီးေတာ့ ပဲေျခြခရတယ္ေလ။

အဲ့ေတာ့ ပါးလံုးတို႔ ညီမေတြရယ္ ပါးလံုးအေဒၚ(တီဘူ) ေက်ာင္းဆရာမရယ္။ သူကလည္း ေက်ာင္းပိတ္ေတာ့ ပဲလုိက္ေျခြတယ္ဗ်။ ပါးလံုးတို႔မနက္ဆို အေစာႀကီးထၿပီးေတာ့ ထမင္းခ်ဳိင့္ေရဘူး၊ မုန္႔ ယူၿပီး သြားၾကတယ္။ ဒါမွ ေနရာေကာင္းေကာင္းဦးၿပီး ပဲထံုးေကာင္းေကာင္းရမွာကုိး။ပဲႏႈတ္တဲ့သူက ႏႈတ္ၿပီး အထံုးေလးေတြ ထံုးသြားတယ္ေလ။ ဥတဲ့ပဲထံုးရမွာသာ တြက္ေျခကုိက္မွာ မဟုတ္လား။ ဒါမ်ဳိးကေတာ့ ၾကာသလားလို႔လာထား ဝိရိယက ေကာင္းသလား မေမးနဲ႔။

အိမ္ကပဲကုိေတာ့ ပါးလံုးတို႔ ညက်မွ ေျခြၾကတယ္။ အဲ့လိုနဲ႔ ပါးလံုးတို႔ ပဲေျခြေနရင္းနဲ႔ တေန႔က်ေတာ့ မိန္းမတေယာက္ အဲ့ဒီအိမ္ကုိ လာတယ္ဗ်ာ။ သူ႔ကုိတခါမွလည္း မျမင္ဖူးဘူး။ ဒါေပမယ့္ ပါးလံုးအမကေတာ့ ေလးေလးကျပထားေတာ့ သူကျမင္ဖူးေနတယ္။ ဒါနဲ႔ ပါးလံုးအေဒၚကုိ တီဘူ အဲ့ဒါ ေလးေလးေျပာတဲ့ ရဲမိန္းမေလ ဆိုၿပီးေတာ့ ေျပာေတာ့ တီတီက ေအးအသာေနတဲ့ နင္တုိ႔ မရယ္နဲ႔ေနာ္တဲ့။

သူဘာလုပ္မယ္ေတာ့ မသိဘူးေလ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့မိန္းမကုိျမင္ေတာ့ အိမ္ေပၚက ျပဳတ္က်တာကုိ ျမင္ေယာင္ၿပီး ရယ္ခ်င္မိတာေတာ့ အမွန္ပဲဗ်။ အဲ့လိုနဲ႔ အဲ့မိန္းမကလည္း ကံပဲေကာင္းတာလား ကံပဲဆိုးတာလားေတာ့ မသိဘူး။ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ပါးလံုးတို႔ နားမွာ ပဲလာထိုင္ေျခြတယ္။

ပါးလံုးတို႔နဲ႔ ပဲေျခြလိုက္လာတာက ေလးေလးေျပာျပသမွ်ကုိ အစအဆံုး ၾကားထားတဲ့ တီဘူ။ အဲ့ဒီရဲမိန္းမကလည္း တီဘူ႔ကုိ မျမင္ဖူးသလို တီဘူကလည္း ရဲမိန္းမကုိ မျမင္ဖူးဘူး။ ပါးလံုးတို႔ အိမ္ကလူေတြက သူမ်ားအိမ္ မလည္တတ္ၾကဘူး။ ေက်ာင္းသြား ရံုးသြား။ အိမ္အလုပ္လုပ္ ဒါပဲေလ။ အဲ့ေတာ့ အိမ္ကဒီအေဒၚေတြကုိလည္း ေတာ္ရံုဆို သိပ္မသိၾကဘူးဗ်။

အဲ့လိုနဲ႔တီဘူက အဲ့မိန္းမကုိ စိုက္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ အာရံုခံေနတဲ့ပံုစံနဲ႔ က်မ ျမင္ေနတယ္ ျမင္ေနတယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ ခပ္တိုးတိုးေလး ေရရြတ္လိုက္တယ္။ တီဘူ႔ရဲ့ ေရရြတ္သံလည္း ၾကားေရာ ဟိုမိန္းမက တီဘူ႔ကုိ ၾကည့္တယ္။ ေနာက္ေတာ့တီဘူက “အမ အမမွာလည္း ပူပင္ေသာကေတြနဲ႔ပါလားေနာ္” ဆိုၿပီးေတာ့ ပဲဆက္ေျခြေနတယ္။

အဲ့ေတာ့ ဟိုရဲမိန္းမကလည္း ပဲဆက္မေျခြပဲ တီဘူ႔ဘက္လွည့္လာတယ္။ တကယ္လည္း ရဲမိန္းမက အိမ္ေထာင္ေရး အစဥ္မေျပဘူးဗ်။ ေလးေလးေျပာျပထားလို႔ သိတာေလ။

အဲ့ဒါနဲ႔ ရဲမိန္းမက မ်က္လံုးေလး ျပဴးၿပီးေတာ့ ၾကည့္တယ္။ ပါးလံုးအမကေတာ့ ရယ္ခ်င္တာ မထိန္းႏိုင္လို႔ ထထြက္သြားတယ္။ ပါးလံုးကေတာ့ ပဲကုိေက်ာေပးၿပီး ေျခြေနလိုက္တယ္။ မ်က္ႏွာျမင္ ရင္ရယ္ခ်င္တာကိုး။ ပုိးမသတ္ႏိုင္ရင္ တီဘူ႔အကြက္ေတြ အလကားျဖစ္ကုန္မွာေပါ့။ ဒါမ်ဳိးဆို တူဝရီး ေတြ အတိုင္အေဖာက္ညီတယ္ဗ်။

တီဘူက ဆက္ေျပာတယ္။ အမအမ်ဳိးသားက ဝန္ထမ္းတဲ့ အပြင့္လည္း ၂ပြင့္ေတြ႔တယ္တဲ့။ ဟုိမိန္းမ မ်က္လံုးပုိျပဴးသြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အမမွာ ကေလး၂ေယာက္ရွိတယ္တဲ့။ အမေယာက်္ားက အဂၤါသားတဲ့။ အဲ့ဒီအဂၤါသားဆိုတာကေတာ့ ရမ္းတုတ္တာ မွန္သြားတာဗ်။ သူကဘာေန႔သားလည္း မသိပဲ ရမ္းတုတ္တာ။

ဟိုမိန္းမ အ၇မ္းကုိအံ့ၾသေနတာ ပဲေတာင္ဆက္မေျခြႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တီဘူက စကားတခြန္ေျပာလိုက္ ျမင္ေနတယ္ ျမင္ေနတယ္ ေျပာလုိက္နဲ႔ ေနာက္ေတာ့ အမ အျမင့္တေနရာကလည္း ျပဳတ္က်ဖူး တယ္တဲ့။ အဲ့ေတာ့ ရဲမိန္းက ျငင္းတယ္ေလ။ မက်ဖူးပါဘူးတဲ့။

တီဘူက ေသခ်ာစဥ္းစားေနာ္ ျမင္ေနတယ္။ အရွက္တကြဲပဲတဲ့။ ဒါေပမယ့္ အမကံေကာင္းတာက ဘယ္သူမွမျမင္လုိက္ဘူးတဲ့။ ထမီကတန္းမွာက်န္ခဲ့ၿပီး အမျပဳတ္က်တာတဲ့ ၿပီးေတာ့မွအမ ဘယ္သူျမင္လည္းလို႔ ဟိုဒီၾကည့္ၿပိးေတာ့မွ အေပၚကုိ ျပန္ေျပးတက္ ္ၿပီးေတာ့ ထမီျပန္ဝတ္တာတဲ့။ ျမင္ေနတယ္ေနာ္ ေသခ်ာတယ္ ျမင္ေနတယ္ဆိုေတာ့ ဟိုမိန္းမက ေသခ်ာစဥ္းစားၿပီးေတာ့ မွတ္မိၿပီ က်မ ေလွခါးထစ္က ျပဳတ္က်တယ္ဆိုၿပီး ျပန္ေျပာတယ္။

အဲ့လိုနဲ႔ ေလးေလးေျပာျပထားသမွ်ကုိ မွင္ေသေသနဲ႔ တီဘူက ရႊီးေနတာ ဟိုမိန္းမကလည္း ပါးစပ္ထဲကုိ ယင္ဝင္ဥရင္ ေတာ္ေတာ္ဥရမယ္။ ပါးစပ္ကုိ ဟလို႔။ ေနာက္ေတာ့ ေလးေလးေျပာျပထားသမွ်ကုိ သူကခပ္တည္တည္နဲ႔ ေျပာ။ ေနာက္ဆံုး သူေျပာစရာက ကုန္သြားၿပီေလ။ ေလးေလးေျပာထားတာေတြ အကုန္ေျပာလိုက္ၿပီကုိး။

အဲ့ေတာ့ တီဘူတေယာက္ အသက္ကုိေျဖးေျဖးေလး ျပန္ရႈတယ္။ ဟိုရဲမိန္းမက ဆက္ေမးတယ္။ က်မ ဘာေတြဆက္ျဖစ္မလည္း ေျပာျပေပးပါတဲ့။ ေဟာေပးပါ ဆရာမရယ္ တဲ့ ဆရာမေျပာတာ ေတြမွန္လြန္းလို႔ပါတဲ့။ တီဘူက ေက်ာင္းဆရာမမွန္း သိလို႔ ဆရာမလို႔ ေခၚတာမဟုတ္ပါဘူး။ သူရည္ညႊန္းတဲ့ ဆရာမဆိုတာကေတာ့ ေဗဒင္ဆရာမကုိ ရည္ညႊန္းတာပါ။

တီဘူက အဲ့ဒါနဲ႔ နာရီကုိိ တခ်က္ၾကည့္လုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ အမတဲ့ အခုက ၃နာရီဆိုေတာ့ အပုပ္ခ်ိန္ေရာက္သြားၿပီတဲ့ အဲ့ေတာ့ က်မေဟာလည္း မွန္ခ်င္မွမွန္ေတာ့မယ္တဲ့။ ၿပီးေတာ့ ဒီေန႔က အဂၤါေန႔ဆိုေတာ့ ဗုဒၶဟူးေန႔မွာ နတ္သဘင္အစည္းအေဝး ရွိတယ္တဲ့။ နတ္ေတြက မနက္ျဖန္ အတြက္ ျပင္ဆင္ေနေတာ့ မအားၾကဘူးတဲ့။

အမနဲ႔သာ ေစာေစာေတြ႔ရင္ေတာ့ ဆက္ေဟာလို႔ရတယ္တဲ့။ အခုေတာ့ အပုပ္ခ်ိန္ ေရာက္သြားၿပီတဲ့ေလ။ အဲ့မိန္းမကေတာ့ တီဘူ႔ကုိ ေက်းဇူးေတြတင္ေနတာ။ မွန္လြန္းလို႔တဲ့။ တီဘူ႔ကုိ ေနာက္ေန႔ေတြ႔ခ်င္တယ္တဲ့ေလ။ ေစာေစာလာပါ့မယ္တဲ့။ တီဘူတေယာက္ ေနာက္ေန႔ေတာ့ ပဲသြားမေျခြေတာ့ပါဘူး။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ရဲမိန္းမ ဘာဆက္ျဖစ္မလည္း သူမသိေတာ့လို႔ပါ။


အဲ့ေန႔က အဲ့မိန္းမ သူေျခြေနတဲ့ ပဲကုိ ဆက္မေျခြေတာ့ပဲ ျပန္သြားတယ္။ သူေျခြထားတာကုိလည္း တီဘူ႔ေတာင္းထဲ ထည့္ေပးသြားတယ္။ ကံေကာင္းတာက တီဘူက အပုပ္ခ်ိန္နဲ႔ ကုိင္ေပါက္လိုက္ေပလို႔ေပါ့။ မဟုတ္ရင္ အလိမ္ေတြ ေပၚၿပီး တခုခုျဖစ္ေတာ့မွာေသခ်ာတယ္။ ကံဆိုးရင္ေတာ့ နပန္းေတာင္ ထလံုးႏိုင္တယ္ထင္တယ္။

တဦးတေယာက္စီတိုင္းအေပၚတြင္ ဘုရားသခင္ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ
ခင္မင္ေလးစား ေက်းဇူးတင္လွ်က္
ညီမေလး ပါးလံုး