ေမာင္

ပါးလံုးပို႔စ္အသစ္တင္ခ်င္တာအရမ္းပဲ သူမ်ားေတြတင္ထားတာျမင္ေတာ့ေလ။ ေရးစရာေလးေတြရွိေပမယ့္။ တေန႔က တင္မယ္ဆိုၿပီး စထိုင္ေရးတဲ့အခ်ိန္က်ျပန္ေတာ့လည္း ပါးလံုးအမနဲ႔ အေဖကေဘးနားမွာပြားေနတာနဲ႔ အာရံုေတြတို႔လို႔တန္းလန္းနဲ႔ ဆက္ေရးမရေတာ့လို႔ အဲ့တပုဒ္ကုိလည္း တပ္ေခါက္လိုက္ရတယ္။

ဒီေန႔ေတာ့ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ေရးမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ေခါင္းစဥ္ေလးကုိ ေရြးလိုက္တယ္။ ေခါင္းစဥ္ျမင္ေတာ့ အကုိေတြအမေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ထင္မယ္။ တယ္ဆိုတဲ့ပါးလံုးပါလားလို႔ေလ။ ျဖစ္ပံုကဒီလိုဗ်။


ပါးလံုးတို႔က ငယ္ငယ္ကတည္းက အိမ္မလည္ရဘူး။ အေဒၚအပ်ဳိႀကီးေတြနဲ႔ေနေတာ့ေလ။ ဘယ္မွကုိမသြားတာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြေဆာ့ခ်င္ရင္ အိမ္မွာလာေဆာ့တယ္။ အိမ္မွာလည္း ကစားစရာေတြလည္း ၀ယ္ေပးထားတယ္။ သူတို႔ပါ၀င္ေဆာ့တယ္။ ခ်ပ္ထိုးတာတို႔၊ အဂၤလိပ္စာကားလံုးဆက္တာတို႔၊ ၾကယ္ကြက္ေဆာ့တာတို႔ အဲ့ဒါမ်ဳိးေတြေပါ့ဗ်ာ။


အဲ့ေန႔က ဦးေနာ္ေနာ္က သေဘၤာထြက္တာကေနျပန္လာတယ္ေလ။ဦးေနာ္ေနာ္ဆိုတာကေတာ့ ပါးလံုးရဲ့ဦးေလးေပါ့။ ကခ်င္လိုဆိုရင္ေတာ့ ဒုတိယသားကုိ ေနာ္ေနာ္လို႔ေခၚတယ္။ ပါးလံုးနဲ႔မေဆာ့တာၾကာလို႔ဆိုၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းလည္းပိတ္တယ္ဆိုေတာ့ သူနဲ႔ခ်ပ္ထုိးတာ အစကေတာ့ ဧည့္ခန္းမွာထိုးတာဗ် ေနာက္ေတာ့ ဧည့္သည္လာတာနဲ႔ သူ႔အခန္းထဲမွာ ဆက္ေဆာ့ၾကတာ။


ေျပာရင္းေတာင္သတိယသြားၿပီး ၾကြားလိုက္ဦးမယ္။ ပါးလံုးဦးေလးကေျပာတယ္။ ေရႊေတာင္ၾကားမွာ သူကခ်ပ္ထိုးရင္ဘုရင္တဲ့။ အဲ့ေတာ့ ပါးလံုးကုိ သေရအႏိုင္ေပးမယ္တဲ့။ အဲ့ေန႔က သံုးပြဲေဆာ့တာ တပြဲသေရ တပြဲကပါးလံုးႏိုင္ တပြဲက ဦးေနာ္ေနာ္ ႏိုင္ေပါ့။ အဲ့ေတာ့ သေရ အႏိုင္ဆိုေတာ့ပါးလံုး ကႏွစ္ပြဲအႏိုင္ျဖစ္သြားတာေပါ့ဗ်ာ။ မနက္ကိုးနာရီကေဆာ့တာ ညေနငါးနာရီခြဲသြားတယ္။

ႏွစ္ေယာက္လံုး မစားမေသာက္ပဲကုိထိုးတာ။ အဲ့လိုႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့ အားလံုးအထင္ႀကီးသြားၿပီဟုတ္။
တမိနစ္အထင္ႀကီးလည္း မနည္းဘူးဗ်အဟိ အမွန္က ပါးလံုးကတေယာက္တည္း ေဆာ့တာမဟုတ္ဘူး ပါးလံုးသူငယ္ခ်င္း ဘြာဆယ္ေတးပါတယ္ဗ်။

အခုဏက ေျပာသလို မနက္ကုိးနာရီကေန ညေနငါးနာရီထိုးသြားတယ္ဆိုတာကလည္း တျခားေၾကာင့္ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ သူကကြင္းခ်က္ဆိုလည္း ပါးလံုးက ဟာဦးေနာ္ဘြာဆယ္ေတး။ သူက ျမင္းကုိဆြဲေတာ့မယ္ဆိုလည္း ဟာဦးေနာ္ဘြာဆယ္ေတး အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ မိုးခ်ဳပ္သြားတာဗ်.။ ပြားေနတာနဲ႔ေျပာမယ့္ဟာေတာင္ ဘယ္ေရာက္သြားၿပီလည္းမသိဘူး။


အဲ့ေန႔က ကစားၿပီးေတာ့ ဥိးေနာ္ကေျပာတယ္။ ပါးလံုးႏိုင္သြားၿပီဆိုေတာ့တဲ့ အခန္းရွင္းေပးတဲ့။ အဲ့ဒါနဲ႔ အခန္းရွင္းရင္းနဲ႔ ဦးေနာ္ရဲ့ အခန္းထဲမွာ စာအုပ္ေလးတအုပ္ကုိေတြ႔တယ္။ အဲ့ဒိုင္ယာရီကုိ မသိပဲခဏလွန္မိတယ္။ အဲ့ထဲကတမ်က္ႏွာေလာက္ေတာ့ ဖတ္မိတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ စပ္စုရတာ၀ါသနာမပါလို႔ ျပန္ခ်ခဲ့လိုက္တယ္။ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေပါ့။


ေနာက္၂ပတ္ေလာက္ေနေတာ့ ပါးလံုးအေဒၚကပါးလံုးကုိ မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၿပီးေတာ့ကုိ ၾကည့္ေနတာ။ အိမ္မွာဆိုပါးလံုးကုိ ေယာက်္ားေလးကိစၥပဲျဖစ္ျဖစ္ ေငြေရးေၾကးေရးပဲျဖစ္ျဖစ္ အရမ္းယံုတယ္။ဘာမီတြန္နဲ႔ ထန္းလွ်က္နဲ႔ တြဲစားရင္ေသတယ္ေျပာလို႔ စမ္းၾကည့္တာမ်ဳိး( မေသပါဘူးဗ်ာ)အဲ့လိုဟိုဟာစမ္းသပ္ ဒီဟာစမ္းသပ္တာကလြဲရင္ေပါ့။ အကုန္ကုိယံုတာ။

ယံုဆိုပါးလံုးက အိမ္လည္းမလည္ဘူး ဘယ္သြားမယ္ဆိုလည္း ေျပာသြားတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ျပန္ေရာက္မယ္ဆိုလည္း အတိအက် ေျပာတဲ့အခ်ိန္ျပန္လာတယ္။ ပုိက္ဆံကိစၥဆိုလည္း တက်ပ္မွ အေျပာမခံဘူး တခုခု၀ယ္ခိုင္းရင္လည္း ျပန္ေပးရင္ ပါးစပ္ကပဲမေပးဘူး စာရြက္နဲ႔ဘယ္ေလာက္ယူတယ္ ဘယ္ေလာက္သံုးတယ္ အတိအက် အဲ့လိုဆိုေတာ့ ယံုတယ္ဗ်။


အဲ့လိုအရမ္းယံုၾကည္ရာကေန အဲ့တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြလာရင္လည္း ခဏတျဖဳတ္အိမ္ေရွ႕မွာစာအုပ္ေပးယံုေလာက္ဆိုရင္လည္း သူကအိမ္ထဲေခၚေလ အိမ္ေရွ႕မွာဘာလုပ္ေနတာလည္း။ အဲ့ဒါမ်ဳိး ေနာက္ေတာ့ က်ဴရွင္သြားရင္လည္း ဘယ္အခ်ိန္ျပန္လာမွာလည္း သူလည္းသိေနက်ကုိ ၿပီးေတာ့ ပါးလံုးက ကုိယ့္ကုတင္နဲ႔ကုိယ္ ကုတင္ေဘးမွာ စာအုပ္စာပြဲ ဟိုဘက္တျခမ္းက ပါးလံုးရဲ့ညီမေလးရဲ့ ကုတင္နဲ႔ စာပြဲ သူကအဲ့တေလာက ပါးလံုးညီမရဲ့ကုတင္မွာ လာလာၿပီးစာအုပ္ဖတ္တာ ၿပီးေတာ့ ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္နဲ႔ဗ်ာ။


တသက္လံုးအယံုအၾကည္ခံခဲ့ရေတာ့ အဲ့အခ်ိန္ကခ်စ္ေကာင္းသီခ်င္းလိုပဲ ” မင္းရဲ့အၾကည့္ေတြဟာ ကုိယ့္အတြက္ ခိုးလို႔ခိုးလုျဖစ္ေနတယ္။” ဆိုသလိုေပါ့။ ေတာ္ေတာ္ခံရခက္တယ္ဗ်။ ေနာက္ေတာ့ ေမးလြန္းလို႔ က်ဴရွင္ခ်ိန္ေတြကုိ သူ႔ေခါင္းရင္းမွာ ကပ္ထားေပးလိုက္တယ္။ အဲ့လိုနဲ႔ မသကၤာမႈေတြၾကားထဲမွာ တပတ္ေက်ာ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္။


တေန႔က်ေတာ့ ပါးလံုး စာရြက္ေတြထည့္တဲ့ဖိုင္ထဲမွာ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္တအုပ္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟိုတေန႔က ဦးေနာ္ေနာ္အခန္းထဲမွာေတြ႔ခဲ့တဲ့ ဦးေနာ္ေနာ္ရဲ့ စာအုပ္။ လက္စသတ္ေတာ့ ဒင္းေၾကာင့္ကုိး။အဲ့စာအုပ္ကို ကိုင္ကတည္းက ပါးလံုးအေဒၚကလည္း ပါးလံုးဘာလုပ္မလည္းဆုိၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္။ အဲ့ေတာ့မွပဲ ပါးလံုးကုိ ဒီလိုဆက္ဆံေနတာ ဒါ့ေၾကာင့္ကုိးဆိုၿပီးၿပံဳးမိေတာ့တယ္။
ဦးေနာ္ေနာ္ကိုလည္း အံ့ၾသမိတယ္။ သူသူ႔ေကာင္မေလးကုိေတာ္ေတာ္လြမ္းေနပံုရတယ္။ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ တလနည္းနည္းေပ်ာက္ေနတာ မသိရွာဘူး။ အဲ့ေတာ့ ဒီျပႆနာကုိ ဘယ္လိုေျပာရင္ေကာင္းမလည္းစဥ္းစားလိုက္တယ္။ သူကမွတိုက္ရိုက္မေျပာတာ အဲ့ေတာ့ပါးလံုးလည္းတုိက္ရိုက္ေျပာလို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီးေတာ့ေလ။


အဲ့ဒါနဲ႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီးေတာ့ တီတီေရ ဘယ့္ႏွယ့္ဦးေနာ္ေနာ္စာအုပ္က ပါးလံုးထဲကုိ ေရာက္ေနတာလည္းဆိုေတာ့ သူကပါးလံုးစာအုပ္မဟုတ္ဘူးလား ပါးလံုးစာအုပ္မွတ္လို႔ ထည့္ေပးထားတာတဲ့။ ဟာဗ်ာ မဟုတ္ပါဘူးဆိုေတာ့မွ သူလည္းစိတ္ေအးသြားတဲ့အေၾကာင္း။ သူကက်န္တဲ့အေဒၚေတြမရွိခင္မွာ သူနဲ႔တခုခုျဖစ္သြားမွာကုိစိုးရိမ္တဲ့အေၾကာင္း သူလည္း စားမ၀င္အိပ္မေပ်ာ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာတယ္ဗ်ာ။


သူစိုးရိမ္မယ္ဆိုလည္းစိုးရိမ္စရာဗ်ာ။ ဦးေနာ္ေကာင္မေလးနာမည္ကုိေတာ့မသိဘူးဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ တေယာက္ကုိတေယာက္ အတိုေကာက္ေခၚထားၾကတာက ျမတ္နဲ႔ ေမာင္တဲ့ေလ။ အဲ့ေတာ့မွေတာ့စိုးရိမ္ၿပီေပါ့။ ပါးလံုးရဲ့ ေက်ာင္းနာမည္က ျမတ္ဆုမြန္ေလဗ်ာ။ စဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္သူမွမမွားပါဘူး။ ငယ္ငယ္က အိုးစြတ္ခြက္စြတ္ ဟင္းခိုးစားတဲ့အျပစ္ပဲ ထင္ပါရဲ့။ ဒါေပမယ့္လည္း ခိုးစားရင္လည္း ဒီအတုိင္းစားတာမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ “အိုးစြတ္ခြက္စြတ္ငါ့ကုိလာမစြတ္နဲ႔ နင့္အိုးနင္ျပန္စြတ္” ဆိုၿပီး သံုးခါေျပာၿပီးမွ ခိုးစားတာပါ။


အဲ့တုန္းက စဥ္းစားလိုက္တယ္။ ဟြန္႔ တကယ္ရည္းစားထားလို႔ကေတာ့ ေမာင္လို႔မေခၚေတာ့ဘူးလို႔ေလ။ အဲ့ဒီေမာင္နဲ႔ျမတ္ဒုကၡေပးလိုက္တာ။ ပါးလံုးတို႔ အိပ္ေကာင္းခ်င္းမအိပ္ရ (အိမ္ေရွ႕က စက္တီခံုေပၚမွာလည္းအိပ္ေပ်ာ္တယ္) စားေကာင္းခ်င္းမစားရ( ဌက္ေပ်ာသီးအစိမ္းေတာင္တူနဲ႔ထုစားတယ္) အဲ့ဒါမ်ဳိး အထင္လြဲမႈေလးေတြ သူငယ္ခ်င္းတို႔လည္းခံစားဖူးမလားေတာ့မသိဘူး။

ပါးလံုးကေတာ့ အဲ့ဒီေမာင္ဆိုတာႀကီးကုိ ဒီေန႔ထိ ေမ့မရပါဘူးဗ်ာ။ ေၾသာ္ ေမာင္ ေမာင္။ တလေလာက္ ဒုကၡေပးလိုက္တဲ့ေမာင္။ သူတို႔ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ေခၚခဲ့ၾကေပမယ့္ ပါးလံုးမွာေတာ့ ………………………………..။

အားလံုး အားလံုးအေပၚ ဘုရားသခင္ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ညီမေလး ပါးလံုး